Σχολομαντείο Μάθημα Δεύτερο - Ο τελευταίος απόφοιτος

NAOM I NOB I K 18 χίλια μαλαφικάρια καταμεσής στην αίθουσα αποφοίτησης… εντάξει, σιγά το πράγμα. Σχεδόν λυπήθηκα τον Τζερμέιν, που τον κοιτούσε με την έκφραση του ανθρώπου που προσπαθεί να πιάσει σοβαρή κουβέντα μ’ ένα ντουβάρι. « Πολλά » είπα ξερά στην Κόρα. «Το μέρος ήταν φίσκα, και όλα λύσσαγαν της πείνας». Ξεροκατάπιε, δαγκώνοντας τα χείλη της, αλλά έγνεψε. Μετά είπα στη Νκόγιο: «Οι τελειό­ φοιτοι τεχνουργοί είπαν ότι τα κατάφεραν πάντως. Και τους πήρε μία ώρα και κάτι ψιλά, οπότε εύχομαι να μη χαζολογού­ σαν μόνο». Η Νκόγιο έγνεψε, με τρομερά συγκεντρωμένη έκφραση στο πρόσωπο. Το ερώτημα δεν ήταν σε καμία περίπτωση ακα­ δημαϊκό. Αν είχαμε επισκευάσει πραγματικά τον μηχανισμό στην αίθουσα αποφοίτησης, τότε οι ίδιες μηχανές που δύο φορές τον χρόνο εκτελούσαν τον καθαρισμό εδώ πάνω, καί­ γοντας τα μαλαφικάρια που κατέκλυζαν τους διαδρόμους και τις αίθουσες, θα λειτουργούσαν και εκεί κάτω, ξεπαστρεύοντας λογικά σημαντικό μέρος των πολύ μεγαλύτερων και τρισχει­ ρότερων μαλαφικάριων που έκοβαν βόλτες στην αίθουσα απο­ φοίτησης, ενώ περίμεναν τους τελειόφοιτους για το ετήσιο τσιμπούσι τους. Και αυτό σήμαινε πως πολλοί από την τάξη των απόφοιτων πιθανόν να τα είχαν καταφέρει. Και το ακόμα σημαντικότερο, πως πολλοί από τη δική μας τάξη αποφοίτησης θα είχαν περισσότερες πιθανότητες να τα καταφέρουν. «Λες να τα κατάφεραν να βγουν σώοι; Η Κλαρίτα και οι άλλοι;» είπε οΩρίωνας, κοιτάζοντας συνοφρυωμένος τον μπερ­ δεμένο αχταρμά από πατάτες, αρακά και μοσχάρι στον οποίο είχε μετατρέψει τη μερίδα του φαγητού που η καφετέρια ονό­ μαζε «πίτα του βοσκού», αλλά που ήταν ευτυχώς μια απλή