Σχολομαντείο Μάθημα Δεύτερο - Ο τελευταίος απόφοιτος

Ο Τ Ε Λ Ε Υ Τ Α Ι ΟΣ ΑΠΟΦΟ Ι ΤΟΣ 17 πάρουν πληροφορίες από πρώτο χέρι. Διάφοροι άλλοι τελειό­ φοιτοι έτρεχαν να καθίσουν στα γειτονικά τραπέζια –δημιουρ­ γώντας μια αδιαπέραστη περίμετρο ασφαλείας–, έτσι ώστε να μη χάσουν επίσης λέξη. Όσοι βρίσκονταν πιο μακριά έσκυβαν χωρίς ντροπή προς το μέρος μας, με το αυτί τους τεντωμένο για ν’ ακούσουν, ενώ φίλοι τούς φυλούσαν τα νώτα. Όλο το σχολείο γνώριζε ήδη μια πολύ σημαντική πληρο­ φορία: ότι ο Ωρίωνας κι εγώ είχαμε καταφέρει, πέρα από κά­ θε πιθανότητα, να γυρίσουμε ζωντανοί από την ευχάριστη βόλτα μας στην αίθουσα αποφοίτησης εκείνο το πρωί. Ωστό­ σο, αμέσως μετά την επιστροφή μας, πέρασα την υπόλοιπη μέρα κλεισμένη στο δωμάτιό μου, ενώ ο Ωρίωνας έχει γενικά την τάση να αποφεύγει τους άλλους ανθρώπους, εκτός και αν τυχαίνει να τους τρώνε μαλαφικάρια εκείνη τη στιγμή. Επο­ μένως, οτιδήποτε άλλο είχαν ακούσει είχε φτάσει στ’ αυτιά τους φιλτραρισμένο μέσα από την αλυσίδα κουτσομπολιού του σχολείου, μια πηγή πληροφόρησης που δεν εμπνέει σιγουριά όταν σ’ αυτή στηρίζεις την επιβίωσή σου. Δεν ένιωθα καμιά πρεμούρα να ξαναζήσω την πρόσφατη εμπειρία, αλλά ήξερα πως είχαν δικαίωμα να μάθουν ό,τι μπο­ ρούσα να τους πω. Και ήμουν ασυζητητί το άτομο που είχε κάτι να τους πει , μιας και πριν ανοίξει ο μπουφές είχα ακούσει έναν από τους άλλους τελειόφοιτους από τη Νέα Υόρκη να θέτει μια παρόμοια ερώτηση στον Ωρίωνα, ο οποίος απάντη­ σε: «Καλά πήγε, νομίζω. Δεν είδα και πολλά. Εγώ απλώς απέ­ κρουα μαλαφικάρια ώσπου να τελειώσουν οι άλλοι τη δουλειά, και μετά μας τράβηξε πάνω το ξόρκι γκελαρίσματος». Δεν το είπε καν θέλοντας να παραστήσει τον παλικαρά · αυτή ήταν πραγματικά η άποψή του για την όλη επιχείρηση. Σκότωσε