Σχολομαντείο Μάθημα Δεύτερο - Ο τελευταίος απόφοιτος

NAOM I NOB I K 16 υπήρχαν ένα σωρό καλά τραπέζια ακόμη διαθέσιμα, όπως και όλα τα κακά. Όχι ότι δε μου είχε ξανατύχει να έχω να διαλέξω ανάμεσα σε τραπέζια, αλλά επρόκειτο πάντοτε για μια κακή και ριψοκίνδυνη κίνηση, που οφειλόταν στο γεγονός ότι είχα έρθει πάρα πολύ νωρίς στην καφετέρια, συνήθως εξαιτίας της από­ γνωσης μετά από ένα πολυήμερο σερί γκαντεμιάς στα γεύματά μου. Τώρα πια αυτή ήταν η κανονική ροή των πραγμάτων.Όλοι οι άλλοι που πήγαιναν επίσης στα τραπέζια ήταν κι αυτοί τρι­ τοετείς, ή μάλλον τελειόφοιτοι. Ήξερα τους περισσότερους φατσικά, αν όχι με το όνομά τους. Είχαμε μείνει πλέον περίπου χίλιοι, από τους χίλιους εξακόσιους που ήμασταν στο ξεκίνημα. Το οποίο ακούγεται φριχτό, με τη διαφορά ότι συνήθως δεν έχουν μείνει ούτε οκτακόσια παιδιά στην αρχή του τελευταίου έτους. Και συνήθως ούτε οι μισοί από αυτούς δεν καταφέρνουν να ολοκληρώσουν την αποφοίτηση. Ωστόσο, το έτος μας είχε καταφέρει ένα βαρύ πλήγμα στη λειτουργία του σχολείου, το οποίο πλήγμα καθόταν δίπλα μου στο τραπέζι. Η Νκόγιο δεν περίμενε καν μέχρι να καθίσουμε εγώ και ο Ωρίωνας για να αρχίσει τις ερωτήσεις. «Πέτυχε; Επιδιορθώσατε τον μηχανισμό;» «Πόσα μαλαφικάρια υπήρχαν εκεί κάτω;» είπε ταυτόχρονα η Κόρα, η οποία κάθισε λαχανιασμένη στη θέση της, βιδώνο­ ντας ακόμη το καπάκι του μικρού πήλινου δοχείου που είχε χρησιμοποιήσει για να στάξει ένα ξόρκι στην περίμετρο γύρω από το τραπέζι. Δε θεωρούνταν αγένεια: σύμφωνα με τον κώδικα συμπερι­ φοράς του Σχολομαντείου, είχαν κάθε δικαίωμα να μας κάνουν ερωτήσεις, από τη στιγμή που είχαν πιάσει το τραπέζι. Ήταν κάτι παραπάνω από δίκαιο αντάλλαγμα για το προνόμιο να