Μαθήματα χημείας

B O N N I E G A R M U S 14 «Κύριε Πάιν!» είπε η Ελίζαμπεθ ορμώντας ένα απομε­ σήμερο Τετάρτης στο τηλεοπτικό στούντιο της περιοχής και προσπερνώντας αδιάφορα τη γραμματέα. «Σας τη­ λεφωνώ τρεις μέρες τώρα και δεν είχατε την ευγένεια να με καλέσετε ούτε μία φορά. Λέγομαι Ελίζαμπεθ Ζοτ. Είμαι η μητέρα της Μάντλεν Ζοτ, τα κορίτσια μας είναι συμμαθήτριες στο νηπιαγωγείο του Δημοτικού Σχολείου Γούντι, και ήρθα εδώ για να σας πω ότι η κόρη σας πα­ ριστάνει τη φίλη στη δική μου με ανταλλάγματα». Και, βλέποντάς τον σαστισμένο, πρόσθεσε: «Η κόρη σας τρώει το κολατσιό της δικής μου». «Τ-το κολατσιό;» ψέλλισε απορημένος ο Ουόλτερ Πάιν, καθώς παρατηρούσε την εντυπωσιακή γυναίκα που στε­ κόταν μπροστά του, με την ολόλευκη εργαστηριακή ποδιά της να εκπέμπει ένα θείο φως, με εξαίρεση μία λεπτομέ­ ρεια: τα αρχικά «Ε.Ζ.» κεντημένα με κόκκινο χρώμα ακρι­ βώς πάνω από το τσεπάκι. «Η κόρη σας η Αμάντα» επανέλαβε η Ελίζαμπεθ «τρώει το φαγητό της δικής μου. Και αυτό προφανώς συμβαίνει εδώ και μήνες». Ο Ουόλτερ την κοιτούσε αποσβολωμένος. Ψηλή και αδύνατη, με μαλλιά στο χρώμα του φρυγανισμένου ψωμιού, τραβηγμένα πίσω και στερεωμένα με ένα μολύβι, στεκόταν εκεί με τα χέρια στη μέση, χείλη προκλητικά κόκκινα, επι­ δερμίδα λαμπερή, μύτη ολόισια. Τον κοίταζε αφ’ υψηλού σαν γιατρός στο πεδίο της μάχης που προσπαθεί να αξιο­ λογήσει αν αξίζει τον κόπο να σωθεί ο τραυματίας. «Και το γεγονός ότι παριστάνει τη φίλη της Μάντλεν για