Μαθήματα χημείας

Μ Α Θ Η Μ Α Τ Α Χ Η Μ Ε Ι Α Σ 13 ντοματίνια, μια μικροσκοπική αλατιέρα, δύο ζεστά ακόμη από τον φούρνο μπισκότα με νιφάδες σοκολάτας και ένα καρό κόκκινο θερμός γεμάτο παγωμένο γάλα. Όλα αυτά αποτελούσαν την αιτία που οι πάντες ήθελαν το κολατσιό της Μάντλεν, συμπεριλαμβανομένης της ίδιας της Μάντλεν. Ωστόσο εκείνη το έδινε στην Αμάντα, επει­ δή η φιλία απαιτεί θυσίες, αλλά και επειδή η Αμάντα ήταν η μοναδική σε ολόκληρο το σχολείο που δεν κορόιδευε το αλλόκοτο παιδί που ήξερε πολύ καλά ότι ήταν. Μονάχα όταν η Ελίζαμπεθ πρόσεξε πως τα ρούχα της Μάντλεν κρέμονταν σαν μαραμένα σταφύλια στο κοκαλιά­ ρικο κορμάκι της άρχισε να αναρωτιέται τι συνέβαινε. Σύμ­ φωνα με τους υπολογισμούς της, η ποσότητα τροφής που λάμβανε καθημερινά η κόρη της ήταν ακριβώς αυτή που χρειαζόταν για τη βέλτιστη ανάπτυξή της, κάνοντας την απώλεια βάρους να μοιάζει επιστημονικά ανέφικτη. Μή­ πως είχε πάρει απότομα ύψος; Όχι. Είχε συμπεριλάβει το ύψος στους υπολογισμούς της. Μήπως είχε κάνει την πρώι­ μη εμφάνισή της κάποια διατροφική διαταραχή; Κάτι τέτοιο αποκλειόταν. ΗΜάντλεν έτρωγε σαν γουρούνι τα βράδια. Λευχαιμία; Σε καμία περίπτωση. Η Ελίζαμπεθ δεν συνή­ θιζε να κινδυνολογεί – δεν ήταν ο τύπος του ανθρώπου που ξαγρυπνάει τις νύχτες με τη σκέψη ότι το παιδί του απει­ λείται από ανίατες ασθένειες. Ως επιστήμονας, ανέκαθεν αναζητούσε μια λογική εξήγηση, και μόλις είδε την Αμάντα Πάιν με τα χειλάκια της κόκκινα από τη σάλτσα ντομάτας κατάλαβε ότι την είχε βρει. * * *