Μαθήματα χημείας

B O N N I E G A R M U S 10 δίζουν . Έπειτα κοντοστάθηκε πάλι, χτυπώντας το μολύβι στο τραπέζι. Δεν είναι της φαντασίας σου , έγραψε σε ένα τρίτο χαρτάκι. Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι πράγματι απαίσιοι . Και τοποθέτησε πάνω πάνω τα δύο τελευταία χαρτάκια. Τα περισσότερα παιδιά στην ηλικία της Μάντλεν δεν ξέρουν να διαβάζουν, και όσα ξέρουν διαβάζουν λέξεις όπως «παπί» ή «τόπι». Όμως εκείνη άρχισε να διαβάζει από τριών ετών και τώρα, κοντεύοντας τα έξι πια, είχε τελειώσει σχεδόν όλον τον Ντίκενς. Τέτοιο παιδί ήταν η Μάντλεν, ένα παιδί που μπορούσε να σιγομουρμουρίσει κάποιο κονσέρτο του Μπαχ αλλά δεν μπορούσε να δέσει τα κορδόνια του, που μπορούσε να εξηγήσει την περιστροφή της Γης αλλά μπερδευόταν στην τρίλιζα. Και αυτό ήταν το πρόβλημα. Διότι, ενώ οι μουσι­ κές ιδιοφυΐες πάντα αναγνωρίζονται, δεν ισχύει το ίδιο για τους πρώιμους αναγνώστες. Κάτι που συμβαίνει επειδή οι πρώιμοι αναγνώστες είναι απλώς καλοί σε κάτι στο οποίο τελικά θα γίνουν καλοί και όλοι οι υπόλοιποι. Συνεπώς η πρωτιά τους δεν θεωρείται ξεχωριστή, απλώς ενοχλητική. Και αυτό η Μάντλεν το αντιλαμβανόταν. Εξού και κάθε πρωί, αφού έφευγε η μητέρα της κι ενώ η γειτόνισσα και νταντά της, η Χάριετ, είχε αλλού στραμμένη την προσοχή της, φρόντιζε να βγάζει τα σημειώματα από το τσαντάκι της, να τα διαβάζει κι ύστερα να τα αποθηκεύει όλα σε ένα κουτί παπουτσιών στο βάθος της ντουλάπας της. Μία φο­ ρά, μάλιστα, προσποιήθηκε στο σχολείο πως ήταν σαν τα υπόλοιπα παιδιά, δηλαδή πως δεν μπορούσε να διαβάσει. Για τη Μάντλεν, το σπουδαιότερο όλων ήταν να ενσωμα