Μάρξ και μαρξισμός

Ο ΝΕΑΡΌΣ ΚΑΡΛ 43 μικρή κλίμακα «χωρίς να αποκτήσει έναν απόλυτα αποκλειστι- κό και σεκταριστικό χαρακτήρα». 35 Ο Καμπέ όμως ίδρυσε τε- λικά μια αποικία, που δεν μακροημέρευσε, στην περιοχή που είναι τώρα το Ντάλας του Τέξας, ένα παρακλάδι της οποίας διήρκεσε μισόν αιώνα. Μεγαλύτερη επιρροή στον Μαρξ είχαν οι οπαδοί του Ανρί ντε Σεν-Σιμόν (1760-1825), ο οποίος δεν ήταν σοσιαλιστής, αλλά οραματιστής που προέβλεψε το μέλλον μιας βιομηχανικής κοινωνίας με βάση μια επιστημονική και τεχνοκρατική «διοί- κηση των πραγμάτων» που υποκαθιστά την «κυβέρνηση των ατόμων». Η υπόθεση αυτή υιοθετήθηκε από τον Μαρξ και τον Ένγκελς θέλοντας να αποδείξουν ότι η βιομηχανική πρόοδος συνεπάγεται την κατάργηση του κράτους. 36 Οι σενσιμονιστές προώθησαν επίσης μια νέα θρησκεία που θα διευκόλυνε τη συνοχή της ομάδας (όπως έκανε και ο Όουεν) και μιμήθηκαν τον καθολικισμό στην προσπάθειά τους να συνενώσουν την εκκλησία και την κοινωνία. Έχοντας επινοήσει την έκφραση «οργάνωση της εργασίας», οι σενσιμονιστές προασπίστηκαν στα τέλη του 1820 την ιδέα μιας εθνικής ρύθμισης της βιομη- χανίας μάλλον παρά τη συνεργασία των εργατών. Ο στόχος τους πάντως δεν ήταν η κοινή ιδιοκτησία των αγαθών, αλλά ένα σύστημα στο οποίο «ο καθένας θα κατατασσόταν σύμφωνα με την ικανότητά του και θα αμειβόταν σύμφωνα με την εργα- σία του». 37 Αυτό επηρέασε την Οργάνωση της εργασίας (1839) του Λουί Μπλαν, έργο που λειτουργεί ως πρόδρομος για τις μεταγενέστερες απόψεις του Μαρξ περί συνεταιρισμού. 38 Απο- τέλεσε επίσης πηγή για τις προτάσεις του Τόμας Καρλάιλ σχε- τικά με μια στρατιωτικοποιημένη κρατική βιομηχανική διαχεί- ριση στο Παρελθόν και παρόν (1843), του οποίου τον φεουδαρ-