Μάρξ και μαρξισμός

Ο ΝΕΑΡΌΣ ΚΑΡΛ 29 γήσει με τον Μπάουερ ένα περιοδικό με τίτλο Τα αρχεία της αθεΐας . Ο Μπάουερ, ακολουθώντας την ίδια πορεία με τον Μαρξ, επιτέθηκε το 1844 στον καταμερισμό της εργασίας και τόνισε ότι αποτελούσε πρόσκομμα στην αναγνώριση της συλ- λογικής φύσης της εργασίας. Στη συνέχεια όμως ο Μπάουερ στράφηκε κατά του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού, προ- ειδοποιώντας ότι το κράτος θα υπαγόρευε κάθε λεπτομέρεια της ζωής και θα καταργούσε «την ελευθερία και στα πιο ασή- μαντα πράγματα» υποβάλλοντας τους πάντες σε μια δογματική αρχή απόλυτης ισότητας. 20 Πολύ σύντομα λοιπόν θα προκα- λούσε κι εκείνος την οργή του Μαρξ. Η ιδέα ότι η βιβλική εικόνα του Θεού ήταν μόνο η εξωτε- ρικευμένη ανθρώπινη συνείδηση, «η ηθική φύση του ανθρώ- που που θεωρήθηκε ως το απόλυτο ον», έγινε το σπουδαίο θέμα που προώθησε ο Λούντβιχ Φόιερμπαχ. 21 Στην Ουσία του χριστιανισμού (1841) ο Θεός απεικονίζεται ως προβολή των ανθρώπινων επιθυμιών και η εγελιανή φιλοσοφία αποκηρύσ- σεται ως το τελευταίο στάδιο της θρησκείας. Το 1843, ο Φόιερ­ μπαχ επέκρινε τον Χέγκελ σε δύο σύντομα άρθρα του, όπου υποστήριζε ότι οι ιδιότητες που συνέδεε με το Πνεύμα ο Χέγκελ ήταν στην πραγματικότητα απλώς ανθρώπινες. Η θεολογία δεν αφορούσε την ανακάλυψη του Θεού, του Πνεύματος ή του θείου στοιχείου στον άνθρωπο αλλά την αυτοκατανόηση του ανθρώπου. Αυτό συνεπαγόταν ότι η φιλοσοφία πρέπει να μελετήσει την ανθρωπότητα μέσα στις πραγματικές, απτές σχέ- σεις της. «Το μυστικό της θεολογίας είναι η ανθρωπολογία», αυτό έγινε το σύνθημα της νέας αυτής άποψης. 22 Η ανθρωπό- τητα βρισκόταν πλέον στο κέντρο του σύμπαντος, που οριζόταν από το Gattungswesen – το «είναι-του-είδους», την «ουσία του