Manhattan Transfer

M A N H A T T A N T R A N S F E R 25 Η Σούζι τέντωσε τα μπράτσα της πάνω από το κεφάλι της κι έβαλε τις φωνές: «Δεν είναι δικό μου. Δεν είναι δικό μου. Πάρτε το αποδώ… Αυτή η γυναίκα μού έκλεψε το μωρό μου». «Για όνομα του Θεού, αγάπη μου! Για όνομα του Θεού, αγά- πη μου!» OΘάτσερ έκανε να τη σκεπάσει καλά με την κουβέρτα. «Κρίμα» είπε ήρεμα η νοσοκόμα παίρνοντας το καλάθι. «Θα χρειαστεί να της δώσω ένα ηρεμιστικό». Η Σούζι είχε κοκαλώσει ανακαθισμένη στο κρεβάτι. «Πάρτε το αποδώ» φώναζε. Την είχε πιάσει υστερία κι έβγα- ζε συνεχώς αδύναμα βογκητά. «Θεέ μου!» φώναξε ο Εντ Θάτσερ σφίγγοντας τα χέρια του. «Καλύτερα να φύγετε, κύριε Θάτσερ… Άμα φύγετε, θα ηρε- μήσει… Θα βάλω τα τριαντάφυλλα στο νερό». Στον τελευταίο όροφο συναντήθηκε με έναν στρουμπουλό άντρα με μάγουλα, που κατέβαινε αργά τρίβοντας τα χέρια του. Τα βλέμματά τους διασταυρώθηκαν. «Όλα καλά, κύριε;» ρώτησε ο χοντρούλης. «Ω, ναι, νομίζω» απάντησε αδύναμα ο Θάτσερ. O χοντρούλης στράφηκε προς το μέρος του. Η βαριά φωνή του ξεχείλιζε από χαρά. «Συγχαρείτε με, συγχαρείτε με! Η γκυναίκα μου γκέννησε αγκόρι». O Θάτσερ έσφιξε το παχουλό χεράκι. «Το δικό μου είναι κορίτσι» ομολόγησε ντροπαλά. «Πέντε κρόνια τώρα, κάτε κρόνο κορίτσι και τώρα, γκια σκε- φτείτε, αγκόρι!» «Nαι» είπε ο Εντ Θάτσερ καθώς έβγαιναν στο πεζοδρόμιο «είναι μεγάλη στιγμή». «Τα μου επιτρέψετε, κύριε, να σας προσφέρω ένα ποτό γκια να γκιορτάσουμε το γκεγκονός;»