Manhattan Transfer

J O H N D O S P A S S O S 24 «Εσύ είσαι, Εντ; Αχ, τριαντάφυλλα Τζακ. Τι σπατάλη!» «Δεν μπορούσα να το αποφύγω, αγάπη μου. Ήξερα πως σου άρεσαν». Μια νοσοκόμα κοντοστεκόταν στα πόδια του κρεβατιού. «Δεν θα μας αφήσετε να δούμε το μωρό, δεσποινίς;» Η νοσοκόμα έγνεψε καταφατικά με το κεφάλι. Είχε στενό- μακρο πιγούνι, γκρίζο πρόσωπο και σφιγμένα χείλη. «Τη μισώ» ψιθύρισε η Σούζι. «Αυτή η γυναίκα μού δίνει στα νεύρα. Δεν είναι παρά μια κακότροπη γεροντοκόρη». «Δεν πειράζει, αγάπη μου, είναι ζήτημα μιας δυο ημερών». Η Σούζι έκλεισε τα μάτια. «Επιμένεις να την ονομάσουμε Έλεν;» Η νοσοκόμα έφερε το καλάθι και το ακούμπησε πάνω στο κρεβάτι, πλάι στη Σούζι. «Ω, τι όμορφη που είναι!» είπε ο Εντ. «Κοίτα, αναπνέει…Και την άλειψαν με λάδι». Βοήθησε τη γυναίκα του να ανασηκωθεί στηριγμένη στον αγκώνα της · ο κίτρινος κότσος λύθηκε, τα μαλ- λιά της χύθηκαν στο χέρι και στο μπράτσο του. «Πώς καταφέρ- νετε να τα ξεχωρίζετε, αδελφή;» «Μερικές φορές δεν τα καταφέρνουμε» είπε η νοσοκόμα και στο στόμα της απλώθηκε ένα χαμόγελο. Η Σούζι κοίταζε παραπονιάρικα το μικροσκοπικό κόκκινο προσωπάκι. «Είστε βέβαιη πως είναι το δικό μου;» «Φυσικά». «Μα δεν έχει ταμπελίτσα». «Θα του βάλω μία τώρα αμέσως». «Μα το δικό μου ήταν μελαχρινό». Η Σούζι έγειρε στο μαξι- λάρι με κομμένη την ανάσα. «Έχει ωραία κατσαρά μαλλάκια στο ίδιο ακριβώς χρώμα με τα δικά σας».