Manhattan Transfer

M A N H A T T A N T R A N S F E R 23 «Μα της άλλαξαν θάλαμο». «Ρωτήστε στο γραφείο στο βάθος του διαδρόμου». Δάγκωσε τα παγωμένα χείλη του. Στο βάθος του διαδρόμου μια γυναίκα με κόκκινα μάγουλα τον κοίταξε χαμογελώντας: «Όλα πάνε καλά. Είστε ο ευτυχής πατέρας μιας ζωηρής κο- ρούλας». «Είναι το πρώτο μας, βλέπετε, και η Σούζι είναι τόσο εύ- θραυστη» ψέλλισε ανοιγοκλείνοντας τα μάτια. «Α, βέβαια, καταλαβαίνω, είναι φυσικό να ανησυχείτε… Μπορείτε να μπείτε και να της μιλήσετε όταν ξυπνήσει. Το μωρό γεννήθηκε πριν από δύο ώρες. Προσέξτε να μην την κου- ράσετε». O Εντ Θάτσερ ήταν ένας μικρόσωμος άντρας με δύο τούφες ξανθό μουστάκι και ξεπλυμένα γκρίζα μάτια. Άρπαξε το χέρι της νοσοκόμας και το κούνησε δείχνοντας όλα τα άνισα κίτρινα δόντια του μ’ ένα χαμόγελο. «Είναι το πρώτο μας, βλέπετε». «Συγχαρητήρια» είπε η νοσοκόμα. Κρεβάτια στη σειρά κάτω από ένα φως κίτρινο της χολής, μια αηδιαστική μυρωδιά από στρωσίδια που αναδεύονταν αδιά- κοπα, πρόσωπα λιπαρά, αδύνατα, κέρινα, λευκά · να το δικό της. Τα κίτρινα μαλλιά της Σούζι τυλιγμένα χαλαρά κότσο γύρω από το λευκό προσωπάκι της, που έδειχνε ταλαιπωρημένο και παραμορφωμένο. O Εντ ξετύλιξε τα λουλούδια και τ’ ακούμπη- σε στο κομοδίνο. Το να κοιτάς από το παράθυρο ήταν σαν να κοιτάζεις μέσα σε νερό. Τα δέντρα στην πλατεία ήταν πλεγμένα σε γαλάζιους ιστούς. Κάτω στη λεωφόρο άναβαν τα φώτα ρίχνο- ντας πράσινες ανταύγειες πάνω στα κόκκινα τούβλα των σπιτιών· καπνοδόχοι και ντεπόζιτα νερού διαγράφονταν έντονα με φόντο έναν ουρανό κόκκινο σαν σάρκα. Τα γαλάζια βλέφαρα άνοιξαν, φάνηκαν τα μάτια της.