Μακάρι όλα να πάνε καλά

13 Οκτώβριος 2014 Είναι μια Κυριακή του Οκτώβρη. Είμαστε κουρασμένοι και δεν είμαστε πολύ καλή παρέα ο ένας για τον άλλο. Κοιμήθη­ κα πολύ λίγο γιατί ο Ίβαν θήλαζε πάλι όλη τη νύχτα. Δεν έχω μάθει ακόμη να κοιμάμαι στα διαλείμματα ανάμεσα στα συ­ νεχόμενα εγερτήρια, κι αν σκεφτούμε ότι ο Ίβαν θα γίνει σύντομα οχτώ μηνών, δεν φαίνονται και πολύ καλά τα πράγ­ ματα στο μέτωπο αυτό. Είμαι συνεχώς κουρασμένη. Σήμερα είμαι εκνευρισμένη και νιώθω αξιολύπητη. Εσύ είσαι αγχω­ μένος και προσπαθείς να τα προλάβεις όλα. Δεν έχεις πει στους πελάτες σου ότι σε μία βδομάδα θα έχεις γονική άδεια και θα δουλεύεις με μειωμένο ωράριο. Τσακωνόμαστε συχνά γι’ αυτό. Εγώ θέλω να μειώσεις τον φόρτο εργασίας για να προλαβαίνεις –και για ν’ αντέχεις– όσα απαιτεί η ζωή μας, το παιδί μας, ο κόσμος μας. Εσύ όμως δεν θέλεις. Ή μάλλον λες πως θέλεις, αλλά δεν γίνεται. Μου εξηγείς ότι για έναν ελεύθερο επαγγελματία δεν λειτουργεί έτσι το πράγμα. Έχεις καταφέρει ν’ αποκτήσεις, με κόπο και έπειτα από πολύ και­ ρό, έναν κύκλο πελατών και, αν χαθείς από τους συνεργάτες σου για κάνα εξάμηνο ή παραπάνω, θα βρουν άλλον. Θα σε αντικαταστήσουν. Είσαι κι εσύ κουρασμένος. Φαίνεσαι θλιμ­ μένος όταν χαλαρώνεις. Δεν αντέχεις ούτε να σκεφτείς το χρονικό διάστημα που σε περιμένει, όταν θα είσαι τη μισή μέρα στο σπίτι με τον Ίβαν και τις υπόλοιπες ώρες θα δου