Μακάρι όλα να πάνε καλά

7 Μάιος 2014 Κάθομαι και θηλάζω στον καναπέ όταν έρχεται το μέιλ. Είναι, βασικά, το μόνο που κάνω αυτό τον καιρό. Θηλάζω, κάθομαι όσο πιο ακίνητη γίνεται μ’ ένα κοιμισμένο μωρό στην αγκα­ λιά και τρέμω μήπως ξυπνήσει κι αρχίσει να τσιρίζει πάλι. Το θηλάζω λίγο ακόμα, μένω ξανά ακίνητη, κάνω μια απόπειρα να το αφήσω για να κάνω κι εγώ ένα ντους ή να πάρω κάτι να φάω, δεν τα καταφέρνω, επιστρέφω στον καναπέ και το θη­ λάζω. Μέρα μπαίνει μέρα βγαίνει, αυτό γίνεται. Ο Ίβαν δεν είναι ούτε τριών μηνών όταν λαμβάνω το μέιλ σου. Είσαι σε κάποια από τις πολλές δουλειές σου –ιδέα δεν έχω ποια–, μιλάς τόσο σπάνια γι’ αυτές. Οι εταιρείες παραγωγής στον κλάδο της διαφήμισης ή κάποιοι ανεξάρτητοι σκηνοθέτες από τον ίδιο τομέα σε προσλαμβάνουν για τις τεχνολογικές σου γνώσεις. Λες ότι όλα αυτά είναι τόσο βαρετά που δεν θα άντε­ χα να τ’ ακούω κάθε φορά που σε ρωτώ για το πώς πέρασες τη μέρα σου. Κάποτε επέμενα, τώρα σταμάτησα. Αποφάσισε μόνος σου αν θέλεις να μιλήσεις για τη δουλειά σου ή όχι. Εγώ αυτό που κάνω είναι να θηλάζω. Γυρνώντας από τη δουλειά συνήθως μου στέλνεις μήνυμα και με ρωτάς τι πρέπει να ψωνίσεις για βραδινό, εσύ κάνεις τις περισσότερες δου­ λειές για το σπίτι τώρα. Δουλεύεις, ψωνίζεις, μαγειρεύεις, καθαρίζεις, παίζεις με τη γάτα μας, που την έχουμε παρα­ μελήσει από τότε που αποκτήσαμε τον Ίβαν. Έχεις παρατήσει