Μακάρι όλα να πάνε καλά

C A R O L I N A S E T T E R W A L L 20 Στον κήπο σερβίρουν χοτ ντογκ σ’ ένα οίκημα που ήταν κάποτε χοιροστάσιο. Στεκόμαστε κι εμείς στην ουρά και μου κρατάς σταθερά το χέρι. Φαίνεσαι έτοιμος να με φιλήσεις με την πρώτη ευκαιρία. Συγκρατούμαι ωστόσο. Σε ρωτάω πόσων χρονών είσαι και μου λες είκοσι οχτώ. Χαίρομαι, νόμιζα ότι ήσουν πολύ νεότερος. Σε ρωτάω για τη δουλειά σου και μου λες ότι δουλεύεις στον χώρο των πολυμέσων. Ετοιμάζομαι ν’ αναλύσω την απάντησή μου όταν θα σου έλεγα πως δουλεύω στον τομέα της μουσικής, με μεγάλες μουσικές εκδηλώσεις, αλλά δεν με ρωτάς τίποτα. Δεν φαίνεται να σε απασχολεί ούτε η ηλικία μου ούτε το επάγγελμά μου. Δείχνεις πως θέ­ λεις να φασωθούμε, έχεις αυτό το μεταδοτικό χαμόγελο και αποφασίζω πως ήρθε η ώρα. Έχω πάρει αρκετές πληροφορίες, σε τραβάω από την ουρά για τα χοτ ντογκ, πάμε πίσω από το σχολικό κτίριο και φτάνουμε σε μια σημύδα σ’ ένα λιβαδάκι. Είχα πάει εκεί για κατούρημα πριν από καμιά ώρα περίπου. Το μπάσο από τη μουσική στην πίστα σφυροκοπά στο κτίριο πίσω μας. Σου δίνω ένα φιλί. Ή μπορεί να είσαι εσύ που με φίλησες. Σε φιλώ και με φιλάς και τα χέρια σου κρατούν το πρόσω­ πό μου, κάτι που λατρεύω. Μου αρέσει όπως με φιλάς και λατρεύω τα χέρια σου και το γεγονός ότι είσαι ψηλός και λατρεύω το στραβό σου στόμα που δεν σταματάει να χαζογε­ λάει, ούτε καν όταν με χουφτώνεις. Φασωνόμαστε σαν έφη­ βοι ακουμπώντας στη σημύδα και, όταν πιέζεις το κορμί σου πάνω στο δικό μου κι εμένα πάνω στο δέντρο, το φούτερ μου γεμίζει φλούδες από τον κορμό. Αν ήμουν πιο ευλύγιστη, θα ανασηκωνόμουν ελαφρώς και θα έβαζα τα πόδια μου γύρω σου, αλλά αυτό δεν γίνεται τώρα. Αντί γι’ αυτό μένουμε κολ