Οι μαγεμένες

35 Ο Ι Μ Α Γ Ε Μ Ε Ν Ε Σ ρο, ανοίγοντας ίσα ίσα μια σχισμή στο παντζούρι · αραιοκα- τοικημένη η γειτονιά που ήταν κοντά στο βόρειο τείχος, όμως πάντα έπρεπε να ’χει τον νου του κανείς. «… ήταν μια ήττα της δημοκρατίας» συνέχισε ο Δάσκα- λος. «Εμείς όμως είμαστε ραγιάδες! Πάνω απ’ όλα η λευτε- ριά μάς κόφτει κι όχι η δημοκρατία! Ο βασιλιάς, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, είχε συνεννοήσεις με τους Ιταλούς, ετοιμαζόταν πάλι επανάσταση και παρέμενε πιστός στη Μεγάλη Ιδέα της συνένωσης του Έθνους. Το χαμπάριασαν όμως οι ξένοι, οι ίδιοι ρουφιάνοι που το ’54 * κατέλαβαν τον Πειραιά, διέκοψαν τον ανεφοδιασμό και ανάγκασαν τον Όθωνα να υπογράψει ουδετερότητα. Αδέλφια, πάει, χάθη- κε και πάλι η ευκαιρία…» Αναστεναγμός απογοήτευσης βγήκε από τα στήθη των παραβρισκόμενων και η καμαρούλα ντουμάνιασε περισσό- τερο τώρα, με δυσκολία μπορούσες να δεις τον διπλανό σου. Κάποιοι απορούσαν, περσινά ξινά σταφύλια, τι χρειάζονταν όλα αυτά και τους τα ’λεγε, αλλά έτσι ήταν ο Δάσκαλος, ευκαιρία δεν έχανε να τους μαθαίνει την ιστορία. Δάσκαλος όνομα και πράμα, βρε παιδί! * Αναφέρεται στις εξεγέρσεις στην ηπειρωτική Ελλάδα κατά το 1854, κατά τις οποίες το ελληνικό κράτος στάθηκε σιωπηρά θετικό. Όταν ηΠύλη διέκοψε τις διπλωματικές σχέσεις με την Αθήνα και φαινόταν πως θα ξεσπούσε πόλεμος, Αγγλία και Γαλλία προέβησαν σε ναυτικό αποκλεισμό των ελληνικών λιμανιών αφήνοντας έκθετους τους επα- ναστάτες και κατέλαβαν τον Πειραιά. Η κίνηση αυτή ανάγκασε τον Όθωνα να διακηρύξει την ουδετερότητα της Ελλάδας (4/5/1854).