Μάκβεθ

1 Η λαμπερή σταγόνα έπεσε από τον ουρανό, μέσα στο σκοτά- δι, προς τα τρεμάμενα φώτα του λιμανιού κάτω στη γη. Οι ριπές του κρύου βορειοδυτικού ανέμου την έστειλαν πάνω από την αποξηραμένη κοίτη του ποταμού που χώριζε την πόλη κατά μήκος και από την αχρηστευμένη σιδηροδρομική γραμμή που τη χώριζε διαγωνίως. Τα τέσσερα τμήματα της πόλης ήταν αριθμημένα με δεξιόστροφη φορά· πέρα απ’ αυτά, δεν είχαν όνομα. Κάποιο όνομα τουλάχιστον που να το θυμούνταν οι κάτοικοι. Κι αν συναντούσες αυτούς τους ίδιους κατοίκους πολύ μακριά από τον τόπο τους και τους ρωτούσες από πού ήταν, πολύ πιθανό να ισχυρίζονταν ότι δεν μπορούσαν να θυ- μηθούν ούτε το όνομα της πόλης. Η σταγόνα έπαψε να είναι λαμπερή και έγινε γκρίζα καθώς διαπέρασε την κάπνα και τα τοξικά αέρια του νέφους που σκέπαζε μόνιμα την πόλη σαν καπάκι, παρόλο που τα τελευταία χρόνια είχαν κλείσει όλα τα εργοστάσια το ένα μετά το άλλο. Παρόλο που οι άνεργοι δεν είχαν λεφτά για να ανάψουν τις σόμπες τους. Παρά τον ασταθή αλλά θυελλώδη άνεμο και την αδιάκοπη βροχή που πολλοί ισχυρίζονταν ότι δεν υπήρχαν μέχρι που δύο ατομικές βόμβες είχαν σημάνει τη λήξη του Β ’ Παγκοσμίου πολέμου πριν από είκοσι πέντε χρόνια. Δηλαδή περίπου την εποχή που είχε διοριστεί διοικητής της αστυνομίας ο Κένεθ. Από το γραφείο του στον τελευταίο όροφο του Αρχη- γείου της Αστυνομίας ο Κένεθ είχε κακοδιοικήσει χωρίς δια- κοπή και με σιδηρά πυγμή την πόλη, άσχετα από το ποιος ήταν