Μάκβεθ

J O N E S B O 32 μίζας όταν γύρισε το κλειδί και ήλπισε για μια στιγμή ότι το γέρικο σιδερένιο θηρίο δεν θα έπαιρνε μπροστά. Βλαστήμησε όταν ακούστηκε το πρώτο σιγανό μούγκρισμα, που συνεχίστη- κε και έγινε σταθερό δυνατό μουγκρητό κινητήρα. Το φορτηγό άρχισε να απομακρύνεται. «Θα τους δώσουμε δέκα λεπτά» φώναξε ο άντρας με το ΑΚ-47. «Σκεφτείτε κάτι ευχάριστο στο μεταξύ». Ο Ντοφ απέμεινε να κοιτάζει τα πίσω φώτα του φορτηγού που χάνονταν αργά στο σκοτάδι. Κάτι ευχάριστο; Τεσσερισή- μισι τόνοι ναρκωτικά έφευγαν μέσα από τα χέρια του και μαζί τους η δυνατότητα να είχε κάνει τη μεγαλύτερη μαζική σύλλη- ψη. Ήταν τελείως ανώφελο το ότι ήξεραν πως ο Σβένο και η συμμορία του ήταν εδώ, μπροστά στα μάτια τους, όταν δεν μπορούσαν να πουν σε ένα δικαστήριο ότι είχαν δει τα πρόσω- πά τους και όχι δεκατέσσερα γαμημένα κράνη. Κάτι ευχάριστο ; Ο Ντοφ έκλεισε τα μάτια του. Ο Σβένο. Τον είχε μέσα στη χούφτα του, γαμώτο. Γαμώτο, γαμώτο. Ο Ντοφ τέντωσε τα αυτιά του. Προσπάθησε ν’ ακούσει κάτι, οτιδήποτε . Το μόνο που άκουγε ήταν το ανούσιο μουρμουρητό της βροχής. «Ο Μπάνκο έχει στο στόχαστρο αυτόν που σημαδεύει το παλι- κάρι» είπε ο Μάκβεθ. «Έχεις τον άλλο, Ούλαφσον;» «Μάλιστα, κύριε». «Πρέπει να πυροβολήσετε ταυτόχρονα, εντάξει; Με το τρία. Μπάνκο;» «Χρειάζομαι περισσότερο φως στον στόχο μου. Ή νεότερα μάτια. Μπορεί να χτυπήσω τον νεαρό, μ’ αυτές τις συνθήκες». «Ο δικός μου στόχος είναι στο φως» ψιθύρισε ο Ούλαφσον. «Μπορούμε να αλλάξουμε». «Αν αστοχήσουμε και σκοτωθεί το παλικάρι, θα είναι κα- λύτερα να έχει αστοχήσει ο Μπάνκο» είπε ο Μάκβεθ. «Μπάν-