Μάκβεθ

J O N E S B O 26 «Μην κουνήσει κανένας ούτε δαχτυλάκι και όλα θα πάνε καλά». Η βαθιά φωνή ακούστηκε έξω από τον κύκλο του φωτός και δεν χρειαζόταν ντουντούκα. Ο Ντοφ είδε πρώτα την παρατημέ- νη Indian Chief. Ύστερα είδε τις δύο σιλουέτες στο σκοτάδι, σε ένα σύμπλεγμα που τις έκανε μία. Είδε τα κέρατα που πρόβα- λαν από το κράνος της ψηλότερης από τις δύο. Η δεύτερη σι- λουέτα ήταν ένα κεφάλι κοντύτερη. Με βέβαιη προοπτική να κοντύνει άλλο ένα. Γιατί πάνω στον λαιμό του Σίβαρτ γυάλιζε η λεπίδα της σπάθας που κρατούσε ο Σβένο. «Εμείς τώρα…» ακούστηκε πάλι η βαριά μπάσα φωνή μέσα από την ανασηκωμένη μάσκα του κράνους «…θα πάρουμε αυ- τό που ήρθαμε να πάρουμε και θα φύγουμε. Ήσυχα κι ωραία. Δύο δικοί μου θα μείνουν πίσω για να είμαστε σίγουροι ότι δεν θα κάνετε καμιά βλακεία. Όπως να δοκιμάσετε να μας ακολου- θήσετε. Συνεννοηθήκαμε;». Ο Ντοφ σηκώθηκε στα τέσσερα και ήταν έτοιμος να σηκωθεί όρθιος. «Εγώ στη θέση σου, Ντοφ, θα έμενα στη λακκούβα» του ψιθύρισε ο Σέιτον. «Τα έχεις κάνει ήδη σκατά, μην τα κάνεις χειρότερα». Ο Ντοφ πήρε μια βαθιά εισπνοή. Έβγαλε τον αέρα. Πήρε δεύτερη βαθιά εισπνοή. Γαμώτο, γαμώτο, γαμώτο. «Και τώρα;» είπε ο Μπάνκο, στρέφοντας τα κιάλια του στους πρωταγωνιστές της σκηνής στην προβλήτα του λιμανιού. «Απ’ ό,τι φαίνεται, θα χρειαστεί να δράσουν οι νεαροί μας, τελικά» είπε ο Μάκβεθ. «Αλλά όχι ακόμη. Αφού αποχωρήσουν από τη σκηνή ο Σβένο και οι άντρες του». «Τι; Θα τους αφήσεις να φύγουν με το φορτηγό και όλο το εμπόρευμα;» «Δεν είπα αυτό, καλέ μου Μπάνκο. Αλλά, αν κάνουμε έφο- δο τώρα, θα έχουμε λουτρό αίματος. Άνγκους;»