Μάκβεθ

J O N E S B O 22 Τον είχαν επιλέξει από τη δεξίωση στο Όμπελισκ και τον είχαν οδηγήσει στη σουίτα του ρετιρέ του ξενοδοχείου, που είχε θέα από τη μια πλευρά το λιμάνι και από την άλλη τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό, την πλατεία Εργατών και το καζίνο Ινβερνές. Στη σουίτα τον είχε υποδεχτεί αυτοπρο- σώπως ο αρχηγός, ο ισχυρός άντρας με τα μαλακά μάγουλα, το φιλικό χαμόγελο, τα μαύρα σγουρά μαλλιά και τα παγερά μάτια. Ο άντρας που τον έλεγαν Εκάτη. Ή Το Αόρατο Χέρι. Αόρατο, γιατί ελάχιστοι άνθρωποι τον είχαν δει. Και Χέρι, γιατί τα τελευταία δέκα χρόνια πολλοί άνθρωποι στην πόλη είχαν επηρεαστεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο από τις δρα- στηριότητές του. Δηλαδή από το προϊόν του, το «φίλτρο», ένα συνθετικό ναρκωτικό δικής του παρασκευής, που, σύμφωνα με τους χοντρικούς υπολογισμούς του Μπόνους, είχε κάνει τον Εκάτη έναν από τους τέσσερις πλουσιότερους ανθρώπους της πόλης. Ο Εκάτης στράφηκε από το τηλεσκόπιο που ήταν στημένο δίπλα στο παράθυρο. «Δύσκολο να δεις καθαρά με τέτοια βρο- χή» είπε τραβώντας τις τιράντες της κιλότας ιππασίας του και πήρε μια πίπα από το τουίντ σακάκι που ήταν κρεμασμένο στη ράχη της καρέκλας. Αν ήξερα πως όλοι εδώ μέσα θα ήταν ντυ- μένοι σαν Εγγλέζοι σε κυνήγι αλεπούς, δεν θα είχα διαλέξει να φορέσω αυτό το αδιάφορο καθημερινό κοστούμι, σκέφτηκε ο Μπόνους. «Ο γερανός κινείται, που σημαίνει ότι ξεφορτώνουν. Σε πε- ριποιούνται όπως πρέπει, Μπόνους;» «Εξαιρετικό φαγητό» είπε ο Μπόνους και ρούφηξε τη σα- μπάνια του. «Ομολογώ ότι δεν έχω καταλάβει ακόμη τι γιορ- τάζουμε. Και γιατί μου έγινε η τιμή να βρίσκομαι εδώ». Ο Εκάτης γέλασε και, σηκώνοντας το μπαστούνι περιπάτου του, έδειξε προς το παράθυρο. «Γιορτάζουμε τη θέα, αγαπητέ. Εσύ, σαν κοκωβιός που είσαι, έχεις δει μόνο την κοιλιά του κόσμου από τη λάσπη του βυθού».