Μάκβεθ

J O N E S B O 16 «Τόσο λιγότεροι θα μοιραστούν τη δόξα. Αν δεν κάνω λάθος, αυτός εκεί έξω είναι ή ο ίδιος ο Σβένο ή το φάντασμά του». Ο Σέιτον ένευσε προς την κόκκινη Indian Chief, που είχε σταμα- τήσει δίπλα στη ράμπα επιβίβασης του Λένινγκραντ . «Είπες Σβένο;» ακούστηκε μια αγχωμένη φωνή από το σκο- τάδι πίσω τους. «Ναι, μαζί με καμιά δεκαριά δικούς του» είπε δυνατά ο Σέιτον χωρίς να πάρει τα μάτια του από τον Ντοφ. «Τουλάχι- στον». «Ω, γαμώτο» μουρμούρισε μια δεύτερη φωνή. «Μήπως πρέπει να τηλεφωνήσουμε στον Μάκβεθ;» ρώτησε μια τρίτη φωνή. «Άκουσες, Ντοφ;» είπε ο Σέιτον. «Ακόμα και οι άντρες σου θέλουν να το αναλάβει η Ομάδα Κρούσης». «Σκασμός!» είπε σφυριχτά ο Ντοφ. Στράφηκε από το πα- ράθυρο δείχνοντας με το δάχτυλό του τεντωμένο τη μικρή αφί- σα στον τοίχο. «Εδώ γράφει ότι το Γκλάμις αναχωρεί την Πα- ρασκευή ώρα 06.00 για το Καπιτώλιο και ζητάει βοηθό μάγει- ρα. Είπατε ότι θέλατε να πάρετε μέρος σ’ αυτή την αποστολή, αλλά από εδώ και στο εξής όποιος προτιμάει να πιάσει δουλειά εκεί, με τις ευχές μου. Ο μισθός και το φαγητό σίγουρα θα είναι καλύτερα. Όσοι θέλουν να σηκώσουν χέρι». Ο Ντοφ κοίταξε στο σκοτάδι, προσπαθώντας να διακρίνει λεπτομέρειες στις απρόσωπες και ακίνητες σιλουέτες. Μετα- νιωμένος ήδη που τους είχε προκαλέσει. Κι αν κάποιοι σήκωναν στ’ αλήθεια το χέρι τους; Συνήθως απέφευγε τις καταστάσεις όπου εξαρτιόταν από άλλους, αυτή τη φορά όμως είχε ανάγκη κάθε έναν από τους άνδρες που στέκονταν απέναντί του. Η γυναίκα του του έλεγε ότι προτιμούσε να ενεργεί μόνος επειδή δεν συμπαθούσε τους ανθρώπους γενικά. Ίσως υπήρχε μια δόση αλήθειας σ’ αυτό, αλλά στην πραγματικότητα ίσχυε μάλ- λον το αντίστροφο. Οι άνθρωποι γενικά δεν συμπαθούσαν τον Ντοφ. Όχι πως τον αντιπαθούσαν όλοι φανερά, αν και μερικοί