Λύτρωση

Y R S A S I G U R D A R D O T T I R 12 πημα ακούστηκε στην πόρτα. Κοίταξε με απόγνωση την κενή επιφάνεια, λες και θα μπορούσε να της πει τι ακριβώς συνέβαινε. Ακριβώς εκείνη τη στιγμή χτύπησε το κινητό της και το έβγα­ λε από τη τσέπη της με τρεμάμενο χέρι · παραλίγο να της πέσει όταν είδε ότι είχε λάβει άλλο ένα Snap από τον Just13. Χωρίς να το καταλάβει είχε αγγίξει την οθόνη, ανοίγοντας το μήνυμα: έδει­ χνε μια κλειστή πόρτα σαν αυτή του κουβούκλιου που μέσα του βρισκόταν. Έπρεπε να είναι η ίδια πόρτα, το μοναδικό πράγμα που τη χώριζε τώρα από τον αποστολέα. Δεν υπήρχε λεζάντα. Ακολούθησαν κι άλλοι δυνατοί χτύποι. Η Στέλλα μαζεύτηκε τρομαγμένη, σπρώχνοντας τόσο δυνατά την πλάτη της στο καπά­ κι της λεκάνης που τα γόνατά της λύγισαν. «Ποιος είναι;» Καμία απάντηση. Είχε ξεστομίσει τα λόγια χωρίς να το καταλάβει. Η φωνή της ακούστηκε αδύναμη, αξιολύπητη, πολύ διαφορετική απ’ ό,τι την ήξερε. Η Στέλλα είχε συνηθίσει να είναι η αρχηγός της αγέλης. Δυνατή. Αποφασισμένη. Χωρίς έλεος για τους φλώρους που ακούγονταν όπως αυτή τώρα. Αυτή τη φορά οι χτύποι ήταν τόσο δυνατοί, που η πόρτα τρα­ ντάχτηκε. Τα μάτια της Στέλλας έπεσαν στο λεπτό μάνταλο και κατάλαβε αμέσως ότι δεν της πρόσφερε σοβαρή προστασία. Το μυαλό της έφερνε σβούρες καθώς κοιτούσε γύρω της μανιακά ψάχνοντας για κάτι, οτιδήποτε θα μπορούσε να τη σώσει. Ένα πιγκάλ μαζί με τη θήκη του. Έναν πλαστικό κάδο με καπάκι. Η κολλημένη στον τοίχο τουαλέτα την οποία θα μπορούσε να κοπα­ νήσει στο κεφάλι του άντρα αν επιχειρούσε να μπει. Μόνο που ποτέ δεν θα κατάφερνε να την ξεκολλήσει από τον τοίχο. Έπειτα θυμήθηκε το τηλέφωνο που έσφιγγε στα ιδρωμένα της χέρια. Μήπως έπρεπε να καλέσει τις υπηρεσίες επείγουσας ανάγκης; Ή τον Χόντι; Σίγουρα βρισκόταν καθ’ οδόν; Σίγουρα βρισκόταν πιο κοντά απ’ ό,τι η αστυνομία; Δεν χρειάστηκε να αποφασίσει. Ο άντρας έπεσε με όλο του το