Λύτρωση

Λ Υ Τ Ρ Ω Σ Η 11 τουαλέτες να ανοίγει. Οι γυμνοί μηροί της ανατρίχιασαν και ο λαιμός της σφίχτηκε από τον φόβο. Ποιος στο διάβολο θα μπο­ ρούσε να είναι; Μήπως είχε επιστρέψει κάποιο από τα κορίτσια; Αν ναι, πώς είχε μπει; Μήπως είχαν ξεχάσει να κλειδώσουν την πόρτα φεύγοντας; Οι σκέψεις της γύρισαν πίσω στο Snap. Κι αν ήταν ο Just13 ; Ένας δυνατός κρότος τής έδωσε να καταλάβει ότι η πόρτα είχε κλείσει ξανά. Η Στέλλα κράτησε την ανάσα της, βάζοντας τα δυνατά της για να αφουγκραστεί αν το άτομο είχε μπει μέσα. Ίσως ήταν απλώς ο σεκιουριτάς, που είχε φτάσει νωρίς, και έκα­ νε έναν έλεγχο σε όλους τους χώρους. Αλλά πού τέτοια τύχη. Το τρίξιμο των παπουτσιών την προειδοποίησε ότι δεν ήταν μόνη. Το ρυάκι είχε λιγοστέψει · τώρα ακούγονταν μόνο μερικές στα­ λαγματιές που έπεφταν στον ίδιο ρυθμό με τα βήματα. Μάλλον ήταν γυναίκα. Έπρεπε να είναι γυναίκα. Τι δουλειά θα είχε ένας άντρας στις γυναικείες τουαλέτες ενός άδειου σινεμά τέτοια ώρα τη νύχτα; Άλλωστε, οι τουαλέτες των ανδρών ήταν μάλλον άδειες. Η Στέλλα έπνιξε την παρόρμηση να φωνάξει για να ρωτήσει ποιος είναι. Άπλωσε το χέρι της στο χαρτί τουαλέτας, έσκισε μερικά φύλλα όσο πιο αθόρυβα μπορούσε, σκουπίστηκε κι έπειτα σηκώ­ θηκε όρθια, σηκώνοντας το παντελόνι της. Ένιωσε κάπως καλύ­ τερα, ή τουλάχιστον λιγότερο εκτεθειμένη. Όμως η αίσθηση πολύ γρήγορα εξανεμίστηκε. Κάτω από την πόρτα του κουβούκλιου εμφανίστηκαν δυο πα­ πούτσια. Έμοιαζαν με αρβύλες, αρκετά φαρδιές ώστε να ανήκουν σε άντρα. Η Στέλλα έσφιξε τα χέρια της μπροστά στο στόμα της για να πνίξει ένα ουρλιαχτό. Γιατί ο άντρας στεκόταν εκεί; Τα πόδια δεν κουνήθηκαν · ο κάτοχός τους ήταν απλώς ακίνητος, λες και στεκόταν μπροστά από μια εξώπορτα και σκεφτόταν αν θα έπρεπε να χτυπήσει το κουδούνι. Κάτι που δεν απείχε πολύ από την πραγματικότητα, γιατί την επόμενη στιγμή ένα δυνατό χτύ