Λύτρωση

Λ Υ Τ Ρ Ω Σ Η 9 κορν σε κάποιον πελάτη. Το στιγμιότυπο δεν την κολάκευε: Έκα­ νε μια γκριμάτσα και το σώμα της, από το λίγο που φαινόταν, ήταν τραβηγμένο από εντελώς λάθος γωνία. Δεν πόζαρε, ούτε χαμογελούσε. Η λεζάντα ήταν εξίσου αινιγματική με το ίδιο το Snap. Το μόνο που έγραφε ήταν: Τα λέμε. Όποιος κι αν ήταν ο αποστολέας, προφανώς την είχε δει στο σινεμά, αλλά δεν την είχε πλησιάσει να της πει ένα γεια. Ίσως ήταν κάποιο ντροπαλό αγοράκι, που δεν είχε τα κότσια να της μιλήσει. Τυχερός ήταν, γιατί θα τον είχε ξαποστείλει καταλλήλως. Δεν είχε κανένα ενδια­ φέρον να συναντήσει ανώμαλους και μόνο ένας ανώμαλος θα έστελνε ένα τέτοιο Snap απρόσκλητος. Η πόρτα πίσω από τη Στέλλα άνοιξε. Ο υδραυλικός μηχανι­ σμός είχε χαλάσει, έτσι στην αρχή έκλεισε αργά κι έπειτα ξαφνι­ κά επιτάχυνε και κοπάνησε την κάσα με έναν δυνατό κρότο. Ο θόρυβος αντήχησε στα πλακάκια, όπως και μέσα στο κεφάλι της, τραβώντας την προσοχή της στη σιωπή που ακολούθησε. Ένιωθε λιγάκι ανήσυχη επάνω αλλά εδώ κάτω, στο υπόγειο του κτιρίου, ήταν πολύ χειρότερα. Τουλάχιστον στο φουαγέ μπορούσες να δεις έξω από τα παράθυρα, ή όσο μακριά σού επέτρεπε το χιόνι που έπεφτε. Θα πρέπει να ευθυνόταν ο καιρός για τις ορδές του κό­ σμου που είχαν έρθει στο σινεμά. Η Στέλλα είχε δει όλες τις ταινίες που παίζονταν, έτσι ήξερε ότι ήταν χάλια. Ωστόσο, όσο τις έβλεπες μπορούσες να ξεχάσεις τις πολικές συνθήκες απέξω. Τώρα, ωστόσο, το χιόνι έμοιαζε πολύ προτιμότερο από τον άδειο κινηματογράφο. Η Στέλλα δεν έβλεπε την ώρα να βρεθεί ασφαλής στο αυτοκίνητο του Χόντι. Αλλά τι θα έκανε σε περί­ πτωση που το σαράβαλο είχε χαλασμένο καλοριφέρ; Ακόμα κι έτσι όμως, θα ήταν καλύτερο από το λεωφορείο. Λιγάκι σαν τον ίδιο τον Χόντι. Δεν ήταν ακριβώς ο πρίγκιπας του παραμυθιού, αλλά το να είναι μαζί του ήταν καλύτερο από το να είναι μόνη. Την κάλυπτε προς το παρόν, όσο έψαχνε για κάτι καλύτερο. Κά