Λώρα: Η τελευταία των Μαρξ

ΛΩΡΑ, Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΩΝ ΜΑΡΞ 19 πολυθρόνα του πεθερού του, όπου τον βόλευε να κάθεται όταν έγραφε Το Κεφάλαιο για να μην τον ενοχλούν τα πυώδη σπυριά.Τη συλλογή με τις περίτεχνες πένες που του αγόραζε σε κάθε ευκαιρία η Λώρα.Το ξύλινο αλογάκι του Σνάπι,δώρο για τα πρώτα του γενέθλια από τον παππού Φρανσουά · το μό- νο παιχνίδι που είχαν κρατήσει από τα τρία παιδιά τους. Απότομη συγκίνηση · ένα ακόμα γεροντικό σύμπτωμα. Σχεδόν του κόπηκε η όρεξη. Περπάτησε ως το παράθυρο και κοίταξε έξω. Ζώα, πουλιά, έντομα, δέντρα, χώμα, ως εκεί που έφτανε το βλέμμα. Παρακάτω ένα μακρινό φως. Η απε- ραντοσύνη.Το τίποτα.Το χάος. Ξαναγύρισε στο τραπέζι και αποτελείωσε με όρεξη την ομελέτα του. Η μυρωδιά του ψητού την οδήγησε στην κουζίνα. Κατέβηκε να ρίξει μια ματιά στα φαγητά που ετοίμαζε η μαγείρισσα για το μεσημεριανό γεύμα. Είχαν καλεσμένους. Ένα ζευγάρι ρώ- σων συντρόφων. Όχι κανένα μεγάλο τραπέζι σαν αυτά που συνήθιζαν παλιότερα. Μέχρι πριν μερικούς μήνες οι Κυριακές της Ντραβέιγ ήταν κάτι σαν θεσμός · στο σπίτι τους μπαινόβγαινε κόσμος ολημερίς, τα γλεντοκόπια τους κρατούσαν ως αργά το από- γευμα. Μερικές φορές το έτσουζε κι εκείνη με μερικές μπί- ρες παραπάνω. Ανάμεσα στους καλεσμένους τους τρωγόπι- ναν σοσιαλιστές πολιτικοί, δημοσιογράφοι, καθηγητές, συν- δικαλιστές, αλλά και αλλαντοποιοί, έμποροι πούρων, εκτρο-