Λώρα: Η τελευταία των Μαρξ

18 ΖΕΦΗ ΚΟΛΙΑ μορφών μονοπωλιακής συγκρότησης του κεφαλαίου μέσα από τα λεγόμενα τραστ. Ήθελε να χαρίσει αυτό το βιβλίο στον Ρώσο · θα ερχόταν το μεσημέρι απ’ το Παρίσι μαζί με τη σύντροφό του – με το τρέ- νο αυτή τη φορά. Ήλπιζε να μην τους δει να κατηφορίζουν μες στην παγωνιά με τα ποδήλατα. Βέβαια, από ανθρώπους που έχουν κάνει εξορία στη Σιβηρία,όλα μπορούσε να τα πε- ριμένει κανείς. Η καμαριέρα τού έφερε τον δίσκο με το πρόγευμα · μια αφράτη ομελέτα με φρέσκα μανιτάρια κι ένα κομμάτι βρα- στό ζαμπόν. Όλα δικής του παραγωγής.Χαμογέλασε. Δεν ήταν σίγουρος για ποιο από τα δημιουργήματά του περηφανευόταν περισσότερο · για τα βιβλία, τις μελέτες και τα άρθρα του ή για τα γουρούνια,τον λαχανόκηπο και τις κό- τες του; Άφησε το βλέμμα του να περιπλανηθεί σε όλη την έκταση του δωματίου που τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια ήταν το πολιτικό γραφείο του. Στις φορτωμένες βιβλιοθήκες, τα αρ- χεία, τις εφημερίδες, τις μεταφράσεις, τα συγγράμματα. Το τραπέζι των συσκέψεων, τις οικογενειακές φωτογραφίες, τα χαρτιά, τους κονδυλοφόρους, το κουτί με τα πούρα, την μπο- τίλια με το κονιάκ. Το περσικό χαλί της μητέρας του, από το πατρικό του σπίτι στο Μπορντώ. Την αμερικάνικη επαναλη- πτική καραμπίνα, δώρο του Ένγκελς κάποια Πρωτοχρονιά. (Κάποτε ήθελε να κυνηγήσει τον Μαλατέστα μ’ αυτή, μετά έδωσαν ραντεβού για κανονική μονομαχία,στο τέλος απλώς πλακώθηκαν στα μπουνίδια.) Τη βουλιαγμένη δερμάτινη