Λώρα: Η τελευταία των Μαρξ

ΛΩΡΑ, Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΩΝ ΜΑΡΞ 15 κομμάτι ψωμί και λίγο λάχανο για τη σούπα τους. Διαφορές φύλου ή ηλικίας δεν έχουν πια αντίκρισμα για την εργατική τάξη. Η σύγχρονη βιομηχανία τους αντιμετωπίζει μόνο σαν εργαλεία, που αναλόγως φύλου ή ηλικίας κοστίζουν διαφορετικά .Κάπως έτσι δεν το είχε γράψει ο πατέρας της στο Μανιφέστο ; Όσο για το δι- καίωμα ψήφου των γυναικών «άνω των τριάντα ετών και με την προϋπόθεση να γνωρίζουν γραφή και ανάγνωση» ελάχι- στα θα συνέβαλε στην καλυτέρευση της ζωής του λαού.Κατά βάθος επρόκειτο για ένα αστικό κίνημα. Απλώς οι περισσό- τερες κυρίες θα είχαν τη δυνατότητα να ψηφίσουν αυτό που θα τους υποδείκνυε ο σύζυγός τους. Έχωσε τις εφημερίδες κάτω από ένα πάκο με περιοδικά και βούτηξε ένα κρουασάν στον καφέ της. Καλύτερα να μην αναγκαζόταν να διαπληκτιστεί άλλη μια φορά γι’ αυτό το θέ- μα με τον άντρα της. «Ο πατέρας σου υποστήριζε πως η κοινωνική πρόοδος μπορεί να μετρηθεί με ακρίβεια από τη θέση της γυναίκας στη δεδομένη κοινωνία!» της επαναλάμβανε οργισμένος, με το ίδιο μένος του στρατευμένου επαναστάτη. Μετά της αράδιαζε τα περί σοσιαλιστικού φεμινισμού, λες και η ίδια είχε άγνοια. Της υπενθύμιζε τα ονόματα της Λουίζ Μισέλ,της Αλεξάνδρας Κολλοντάι,της Κλάρας Τσέτκιν, ακόμα και της αδελφής της,της Τούσσυ.Λες κι εκείνη ήταν μια τυχαία χωριάτισσα της Ντραβέιγ.Λες και δεν ζούσε από τότε που γεννήθηκε μέσα στη δίνη όλων αυτών των εξελίξεων. Παρότι είχαν περάσει σχεδόν είκοσι πέντε χρόνια, ακόμα θυμόταν το οργισμένο γράμμα που της είχε στείλει από το