Λώρα: Η τελευταία των Μαρξ

14 ΖΕΦΗ ΚΟΛΙΑ Τακτοποίησε τα χαρτιά πάνω στο γραφείο της και έριξε μια ματιά στις αγγλικές εφημερίδες που είχε παραλάβει την προηγούμενη μέρα από το ταχυδρομείο,μαζί με την αλληλο- γραφία της. Τα περισσότερα δημοσιεύματα για το νέο χτύπημα των σουφραζετών συνοδεύονταν από γελοιογραφίες με την Εμ- μελίν Πάνκχερστ να κρατάει πλακάτ που έγραφε «Κάτω οι άντρες» ή με την κόρη της Κρίσταμπελ να φοράει αντρικά σώβρακα. Οι συντηρητικές φυλλάδες εξακολουθούσαν να παρουσιάζουν την Κοινωνική και Πολιτική Ένωση Γυναι- κών* σαν μια ομάδα από αντρογυναίκες που μισούν τους συ- ζύγους κι εγκαταλείπουν τα παιδιά τους, ενώ αποκαλούσαν τον αγώνα για τη γυναικεία ψήφο «ανταρσία των μεσοφο- ριών». Οι πιο ριζοσπαστικές από αυτές είχαν αρνηθεί να δη- λώσουν την ύπαρξή τους στην απογραφή του πληθυσμού που έγινε λίγους μήνες νωρίτερα,εφόσον δεν είχαν πολιτικά δικαιώματα · τα αποτελέσματα βγήκαν κατά προσέγγιση, αφού οι Αρχές υπολόγισαν αυθαίρετα πόσες γυναίκες είχαν κρυφτεί για να μην καταγραφούν. Πάντα τις θαύμαζε για το θάρρος τους –και μερικές φο- ρές για το θράσος τους– αλλά ποτέ δεν κατάφερε να συμφω- νήσει με τη λογική τους.Κατά την άποψή της, δεν ήταν η γυ- ναικεία ψήφος που θα άλλαζε τον κόσμο.Η μεγάλη κοινωνι- κή αλλαγή θα ερχόταν μόνο μέσα από την ενιαία ταξική πάλη του προλεταριάτου ενάντια στο κεφάλαιο. Ο καπιταλισμός δεν έκανε διάκριση μεταξύ των δύο φύλων · ακόμα και μικρά παιδιά δούλευαν το ίδιο εξαντλητικά στις φάμπρικες για ένα