Λόγια νεκρών

S T U A R T N E V I L L E 12 Μέχρι στιγμής είχε κάνει έξι συνεδρίες. Στο τέλος της πρώτης, όταν ο Δρ Μπρέιντι κοίταξε πάλι το ρολόι στον τοίχο πίσω από τη Φλάναγκαν, της είπε αυτό που είχε ήδη καταλάβει και η ίδια: αυτό που αισθανόταν για εκείνο το πρωί πριν από πέ­ ντε και παραπάνω χρόνια το είχε κρύψει μέσα της όσο ο Τάντι ζούσε τη μη ζωή στην οποία είχε καταδικαστεί. Μόνο όταν το σώμα του ακολούθησε το μυαλό του στον θάνατο, η κάνουλα της ανάμνησης άνοιξε και όλα τα στρεβλωμένα συναισθήματα ξεχύθηκαν και δεν μπορούσε πια να τα αρνηθεί. Η ενοχή για τους θανάτους των αντρών, ο φόβος ότι παραλίγο να πεθάνει και η ίδια, η χαρά της επιβίωσης, η θλίψη για τις οικογένειές τους. Όλα αυτά μεγάλωναν εκεί, μες στο σκοτάδι, φούσκωναν και πολλαπλασιάζονταν σαν τα ατίθασα κύτταρα στο στήθος της, ώσπου ξεχείλισαν και την πλημμύρισαν μεμιάς, την έπνι­ ξαν, περισσότερο συναίσθημα απ’ όσο μπορούσε να αντέξει. Η Φλάναγκαν τώρα δεν θυμόταν πολλά για το περιστατικό, την αρχική κατάρρευση, μόνο πόσο φάνηκε να τρομάζει ο ανα­ κριτής διευθυντής Πέρντι, το σοκ στο πρόσωπό του. Εκ των υστέρων, μετά από εβδομάδες, ήταν σαν να παρακολουθούσε τον εαυτό της από την άλλη άκρη της αίθουσας, να βλέπει κάποια άλλη να καταρρέει. Και αν μπορούσε, θα της έλεγε να συνέλθει, να μη γίνεται θέαμα. Της έγραψαν μια βδομάδα άδεια και τρεις μήνες ψυχοθερα­ πεία. Λες και αυτό θα διόρθωνε τα πάντα, λες και αυτός ο υπερόπτης γιατρός μπορούσε να κλείσει τις ρωγμές στο μυαλό της Φλάναγκαν μιλώντας απλώς για το περιστατικό. Η Φλάναγκαν κι ο Άλιστερ εκμεταλλεύτηκαν την αναπάντεχη άδεια για να κάνουν διακοπές της τελευταίας στιγμής στο Πορτ­ στιούαρτ στις ακτές του βορρά. Ένα διαμέρισμα κοντά στο παλιό γήπεδο του γκολφ, που έβλεπε τη θάλασσα. Ήταν ωραία εβδο­ μάδα. Περνούσαν μέρες στο Στραντ, τη μεγάλη αμμουδερή πα