Λόγια νεκρών

S T U A R T N E V I L L E 16 κοιμόταν του καλού καιρού, με το στόμα ανοιχτό, τα μάτια κλειστά. Θα περίμενες να του ξεφύγει κανένα ροχαλητό. Τι δυστυχία, σκέφτηκε ο Μακέι. Το πώς είχε ζήσει τόσον καιρό ο κύριος Γκάρικ ήταν μυστήριο από μόνο του. Κάτι λιγό­ τερο από έξι μήνες πριν οδηγούσε το αγαπημένο του αυτοκίνη­ το, μια Aston Martin V8 Vantage των αρχών της δεκαετίας του ’70 στους επαρχιακούς δρόμους γύρω από το χωριό. Οι αστυ­ νομικοί ερευνητές είχαν υπολογίσει την ταχύτητά του τη στιγμή του ατυχήματος γύρω στα 90 χιλιόμετρα την ώρα. Όταν πήρε με φόρα τη στροφή, είχε καταφέρει να προσπεράσει όλους τους ποδηλάτες που είχε συναντήσει εκτός από έναν. Έναν νεαρό πατέρα δυο παιδιών που σκοτώθηκε σχεδόν ακαριαία, το κρά­ νος του ελάχιστα κατάφερε να μετριάσει την ένταση του χτυ­ πήματος στο καπό της Aston. Ο κύριος Γκάρικ δεν στάθηκε τόσο τυχερός. Με την απότομη στροφή, το αυτοκίνητο στριφογύρισε, πέρασε μέσα από έναν φράχτη, ντελαπάρισε σε ένα χαντάκι και προσέκρουσε σε ένα δέντρο. Το μπροστινό μέρος του αυτοκινήτου υποχώρησε, η μηχανή μπήκε στην καμπίνα και διέλυσε τα πόδια του κυρίου Γκάρικ. Σύντομα έπιασε φωτιά. Οι ποδηλάτες που γλίτωσαν παρά τρίχα έκαναν ό,τι μπορούσαν, ένας υπέστη σοβαρά εγκαύματα καθώς ανέσυρε απ’ τα συντρίμμια ό,τι είχε απομείνει από τον κύριο Γκάρικ. Ένας άλλος ήταν νοσηλευτής, έμπειρος στη χει­ ρουργική τραύματος. Τον κράτησαν ζωντανό, ευσπλαχνική πρά­ ξη, ή και όχι. Όπως και να είχε, τώρα ήταν νεκρός, με ξεραμένο σάλιο στο σημαδεμένο του πιγούνι. Ανεπαίσθητα ροζ υπολείμματα γιαουρ­ τιού είχαν μείνει στις λεπτές τρίχες στο μουστάκι του. Το ίδιο γιαούρτι στο οποίο ανακάτευε το βραδινό του φακελάκι με κόκ­ κους μορφίνης. Δέκα άδεια φακελάκια ήταν σκορπισμένα στο