Λίγη ζωή

Λ Ι Γ Η Ζ Ω Η 35 απομονωμένο από το δικό του, οι γονείς του είχαν αποκτήσει τη συ- νήθεια να επισκέπτονται, μακάριοι, τον Τζουντ, έτσι που μερικές φορές όταν ο Μάλκομ κατέβαινε να τον δει, να σου ο πατέρας του ήδη στο διαμέρισμα του υπογείου, να κάνει κάποιο βαρετό κήρυγμα στον Τζουντ. Ο πατέρας του ειδικά συμπαθούσε τον Τζουντ –συχνά έλεγε στον Μάλκομ ότι ο Τζουντ είχε πραγματικό πνευματικό βάρος και βάθος, σε αντίθεση με τους άλλους φίλους του, που επί της ουσίας ήταν κοκορόμυαλοι– και απόντος του Τζουντ στον Μάλκομ θα σερβί- ριζε ο πατέρας του τις περίπλοκες ιστορίες του περί αγοράς και μετα- βαλλόμενης παγκόσμιας οικονομικής πραγματικότητας και διαφόρων άλλων θεμάτων για τα οποία ο Μάλκομ δεν πολυνοιαζόταν. Μερικές φορές μάλιστα υποπτευόταν ότι ο πατέρας του ίσως προτιμούσε να είχε γιο τον Τζουντ: με τον Τζουντ είχαν πάει στην ίδια νομική σχολή. Ο δικαστής για τον οποίο είχε δουλέψει ο Τζουντ ήταν ο μέντορας του πατέρα του στην πρώτη του εταιρεία. Και ο Τζουντ ήταν βοηθός ει- σαγγελέα στην εγκληματολογική μονάδα της ομοσπονδιακής εισαγ- γελίας, η ίδια ακριβώς θέση όπου είχε δουλέψει ο πατέρας του νέος. «Να μου το θυμηθείτε: αυτό το παιδί θα πάει μπροστά» ή «Σπανίως συναντάς ανθρώπους που θα γίνουν πραγματικά αυτοδημιούργητα αστέρια στην αρχή της καριέρας τους», διακήρυττε συχνά ο πατέρας του στον Μάλκομ και τη μητέρα του μετά τις συζητήσεις του με τον Τζουντ, και φαινόταν ευχαριστημένος με τον εαυτό του, λες και ευ- θυνόταν με κάποιον τρόπο για την ιδιοφυΐα του Τζουντ, και εκείνες τις στιγμές ο Μάλκομ έπρεπε να αποφεύγει να κοιτάξει το πρόσωπο της μητέρας του και την παρηγορητική έκφραση που ήξερε ότι είχε. Τα πράγματα θα ήταν ευκολότερα, επίσης, αν βρισκόταν ακόμη εδώ η Φλόρα. Όταν ετοιμαζόταν να φύγει, ο Μάλκομ είχε προσπαθή- σει να υπαινιχθεί ότι θα μπορούσε να είναι ο συγκάτοικός της στο νέο της δυάρι στην οδό Μπεθιούν, μα είτε στ’ αλήθεια δεν κατάλαβε τις πολυάριθμες νύξεις του είτε απλώς προτίμησε να μην τις καταλάβει. Η Φλόρα δεν φαινόταν να ενοχλείται από τον υπερβολικό χρόνο που απαιτούσαν οι γονείς τους να τους διαθέτουν, το οποίο σήμαινε ότι ο Μάλκομ μπορούσε να περνάει περισσότερο χρόνο στο δωμάτιό του φτιάχνοντας τις μακέτες του και λιγότερο χρόνο κάτω, στην τηλεόρα-