Οι λήσταρχοι

 ΜΙΚΡΟ ΠΡΕΛΟΥΔΙΟ ΣΕ ΧΡΩΜΑ ΚΟΚΚΙΝΟ  111 και Παπακυριτσόπουλο. Τίτλος του άρθρου «Η ληστοκρατία στην Ελλάδα». Ο συντάκτης του, εκτός από αυτούς τους δύο λήσταρχους, έκανε αναφορά και σε μερικούς άλλους, που επίσης διεκδικούσαν, ο καθένας για τον εαυτό του, τον τίτλο του «Βασιλέως των ορέων». Εδώ και μόλις δέκα χρόνια η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να λάβει δραστικά μέτρα για την καταστολή της ληστοκρατίας που άκμαζε σε όλη την Ελλάδα. Επί χρόνια ολόκληρα, πέντε ή έξι αρχηγοί συμμοριών, ατρό- μητοι και τολμηροί αλλά ταυτόχρονα σκληροί και φιλάνθρωποι, έσπερναν τον φόβο και τον τρόμο στη χώρα. Αν και η κυβέρνηση έκανε τα πάντα για να τους ελέγξει, οι ληστές παρέμεναν ασύλληπτοι, καθώς τους προστάτευ- αν ακόμα και οι ίδιοι οι πληθυσμοί τους οποίους καταπίεζαν και εκβίαζαν. Είχαν ένα ιδιαίτερο σύστημα για εκφοβισμό: δεν χτυπούσαν ποτέ στην περιοχή όπου συνήθιζαν να έχουν το κρησφύγετό τους, αλλά σε γειτονικές επαρχίες. Ο απόηχος των κατορθωμάτων τους έφτανε στους κατοίκους, ανάμεσα στους οποίους ζούσαν κι αυτοί, ο οποίοι με τη σειρά τους φρόντι- ζαν να μην δυσαρεστούν καθόλου τους τρομερούς «επισκέπτες» τους, από φόβο μήπως στραφούν εναντίον τους. Επειδή ούτε η δύναμη ούτε η πονηριά είχαν καταφέρει να δώσουν τέλος σε αυτούς τους τολμηρούς συντρόφους, κατέφυγαν σε ένα άλλο σύστημα, που δεν είχε τα άμεσα αποτελέσματα που περίμεναν, χάρη στο οποίο όμως κατάφεραν να εξολοθρεύσουν την τελευταία και πιο τρομα- κτική συμμορία ληστών από αυτές που μάστιζαν τη Θεσσαλία. Η ελληνική κυβέρνηση επικήρυξε τα κεφάλια των λήσταρχων. Σε λιγότερο από δύο χρόνια τους έπιασαν ή τους σκότωσαν όλους, αλλά οφείλουμε να ομολο- γήσουμε ότι αυτό έγινε δύσκολα και χάρη στην προδοσία ενός από τους δικούς τους, τον οποίο η απληστία έσπρωξε να γίνει καταδότης καθώς ήξερε ότι ποτέ δεν θα γινόταν αρχηγός. Οι πιο γνωστοί λήσταρχοι ήταν ο Κούτας, ο Βέλιος, ο Παπακυριτσόπουλος, ο Τσεκούρας, ο Τσουλής, ο Τσανάκας. Ο τελευταίος δρα ακόμα ελεύθερος. Ο Κούτας, του οποίου δεν καταφέραμε να βρούμε φωτογραφία, είχε καταδικαστεί σε θάνατο ερήμην του περίπου είκοσι φορές. Συνελήφθη από τους προϊσταμένους του για την τοποθεσία Παλιουριά, κάτω από το χωριό Λιμογάρδι, όπου ενέδρευε ο Τσουλής με δύο συντρόφους του, τον Τάτση και Τεμπέλη, με αποτέλεσμα να περικυκλωθεί από ισχυρά καταδιωκτικά απο- σπάσματα και να εξοντωθεί, αυτός και οι σύντροφοί του, ύστερα από δίωρη απεγνωσμένη αντίσταση.