Οι λήσταρχοι

 ΜΙΚΡΟ ΠΡΕΛΟΥΔΙΟ ΣΕ ΧΡΩΜΑ ΚΟΚΚΙΝΟ  101 Η καταδίωξη όμως συνεχιζόταν, με τους ληστές να προσπαθούν να ξεφύγουν και τους διώκτες τους να έρχονται στο κατόπι. Ο Καρακώστας, που ήταν γνωστός για τα αιμοδιψή ένστικτά του και ο χαρακτήρας του ακόμη πιο αιμοβόρος από του αρχηγού του, βλέποντας τη δύσκολη θέση στην οποία είχαν βρεθεί από τη μια στιγ- μή στην άλλη, πλησίασε τον αρχηγό του. «Οι αιχμάλωτοι μάς εμποδίζουν στο τρέξιμο...» «Και τι θέλεις να κάνουμε;» τον ρώτησε ο Παπακυριτσόπουλος. «Να τους σφάξουμε!» απάντησε ο Καρακώστας, σηκώνοντας κιό- λας το γιαταγάνι του. Η ζωή των δύο αιχμαλώτων κρεμόταν τώρα από μια κλωστή. Πίσω τους και ολούθε είχαν ξεχυθεί τα φουσάτα του στρατού και της χω- ροφυλακής, που τώρα είχαν πολλαπλασιαστεί με αρχηγούς, εκτός από τον Ανέστη, τους Παπαδογούλα, Λάμπρο, Μεσσήνη, Σπένδο και τον επόπτη Δημητρίου που είχε έρθει σε ενίσχυση από τους Καμποτάδες. Ανάμεσα σε διώκτες και διωκόμενους είχε τώρα αρχίσει πραγματική μάχη, με εκατοντάδες σφαίρες να ρίχνονται από τη μία και την άλλη μεριά και με ολοένα περισσότερους χωροφύλακες και στρατιώτες να χάνουν τη ζωή τους από τα φονικά βόλια και το καλό σημάδι των ληστών. Σε μια προσπάθεια να πλησιάσει τον Παπακυριτσόπουλο χάνει τη ζωή του ο ληστής Καρακώστας και σε μια άλλη ο λοχίας Μεσσήνης. Και τότε πάνω στον αχό της μάχης ακούστηκε η αγριεμένη φωνή του λήσταρχου Παπακυριτσόπουλου. «Μην χτυπάτε άλλο γιατί θα σκοτώσω τους αιχμάλωτους!» Δεμένοι πισθάγκωνα οι δύο δικαστικοί λειτουργοί χρησιμοποιούνταν τώρα σαν πρόχωμα στις επιθέσεις των καταδιωκτικών αποσπασμάτων. Με τη ζωή τους να βρίσκεται σε τρομερό κίνδυνο. «Μην χτυπάτε, παιδιά!» ακούστηκε στη συνέχεια και η φωνή του Ροζάκη, αλλά φαίνεται πως το πολεμικό μένος είχε κυριαρχήσει σε στρατιώτες, χωροφύλακες και ληστές. Άλλωστε η άνωθεν εντολή ήταν ρητή και σαφής: Να εξοντωθούν πάση θυσία οι ληστές, ακόμη κι αν χρειαστεί να χάσουν τη ζωή τους οι δύο αιχμάλωτοι. Όταν τελικά από τα πυρά των καταδιωκτικών αποσπασμάτων σκοτώνεται και ο τελευταίος ληστής και μένει μόνος του ο Παπακυ-