Οι λήσταρχοι

 ΟΙ ΛΗΣΤΑΡΧΟΙ  100 Τρομοκρατημένος από το λίγο πολύ απειλητικό τηλεγράφημα του υπουργείου, ο νομάρχης Λαμίας κάλεσε τον λοχία Ανέστη Σεραφείμ και τον διέταξε με ύφος βλοσυρό: «Τα κεφάλια των ληστών ή μου καταθέτεις τα γαλόνια σου!» Τρομοκρατημένος κι εκείνος με τη σειρά του από το φάσμα της απόλυσης και της επακόλουθης πείνας της οικογένειάς του, πήρε εννέα από τους πιο εκλεκτούς ευζώνους που διέθετε το απόσπασμά του και ανηφόρισε προς το «Μπεκιόρεμα», όπου πιθανολογούνταν το λημέρι των ληστών. Οι εύζωνοι, εκτός από γενναίοι, ήταν και γνώστες της περιοχής κι έτσι σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα είχαν κόψει δρόμο, είχαν διασχίσει ρέματα και είχαν φτάσει σε πολύ κο- ντινή απόσταση και μπροστά από το μονοπάτι που ακολουθούσε η συμμορία με τους αιχμαλώτους. Εκεί σταμάτησαν και ο Σεραφείμ έκανε κατόπτευση του γύρω χώρου. Πάνω από το «Μπεκιόρεμα» και αριστερά του οροπεδίου υπήρχε ένα μικρό εκκλησάκι, ο Άγιος Ηλίας Μπεκιώτικος, και ακριβώς μπροστά του μια καλύβα. Σε εκεί- νη την καλύβα ο Σεραφείμ τοποθέτησε τρεις από τους ευζώνους του. Ύστερα από μερικά λεπτά φάνηκε η συμμορία και οι ενεδρεύοντες εύζωνοι άρχισαν να ανταλλάσσουν πυροβολισμούς. Από την άλλη μεριά ο λοχίας Σεραφείμ με τους υπόλοιπους άντρες του κατάφερε να πλευροκοπήσει τη συμμορία ώστε σύντομα να φέρει τους ληστές σε πολύ δύσκολη θέση. Αλλά όσο περισσότερο δύσκολη γινόταν η θέση της ληστοσυμμορίας άλλο τόσο γινόταν και η θέση των δύο δικαστικών. «Φαίνεται πως δεν θα τη γλιτώσετε» ωρυόταν κάθε τόσο ο Παπα- κυριτσόπουλος σπρώχνοντάς τους να ταχύνουν το βήμα τους. «Με τούτο εδώ το γιαταγάνι θα σας πάρω τα κεφάλια!» Το βλέμμα του λήσταρχου είχε αλλοιωθεί. Τα μάτια του πετούσαν φλόγες και τα λόγια έβγαιναν δύσκολα από το στόμα του. Ήταν πλέον εκτός εαυτού. «Φταίμε εμείς λοιπόν τώρα που μας κυνηγάνε; Ή θέλουν να σας σκοτώσουμε μια ώρα αρχύτερα; Και πάλι να μας ευγνωμονείτε που κινδυνεύουμε για λογαριασμό σας. Αλλά να το ξέρετε, άμα δω να δυσκολεύουν τα πράγματα θα σας σφάξω και τους δύο με τα ίδια μου τα χέρια».