Οι λήσταρχοι

 ΟΙ ΛΗΣΤΑΡΧΟΙ  94 Όμως ο Βουλγαράκης διεμαρτυρήθη τόσο ζωηρά που διέλυσε τας υποψίας του Μπίμπιση. Και η συμφωνία κλείστηκε. Ύστερα επήραν ψωμί κι ένα αρνί από τον τσοπάνο και απεφασίσθη να πάνε όλοι μαζί στο Μαραθώνα όπου ο Μπίμπισης ήθελε να μάθη νέα για την αμνη- στεία του. Καθώς προχωρούσαν, ο Μπίμπισης άφησε και τας τελευταίας του δυσπιστίας και βάδιζε αμέριμνος. Το βράδυ έφτασαν κοντά στο χωριό του Μαραθώνος και κρύφτηκαν σε μια σπηλιά. Ήναψαν φωτιά να ψήσουν κρέας και ο Βουλγαράκης είπε στον Μπίμπιση: «Οι σύντροφοί μου δεν ξέρουν τον τόπο. Στείλε τους δικούς σου να φέρουν αλάτι και κρασί από το χωριό». Ο Μπίμπισης έστειλε δύο συντρόφους του στο χωριό, έναν άλλο τον έστειλε για νερό και τους δυο που του απέμειναν τους έβαλε έξω από τη σπηλιά καραούλια. Έπειτα επήγε κοντά στη φωτιά. Ο Βουλγαράκης τον επλησίασε τότε και ήρχισε να του ομιλή για διαφόρους ληστρικάς επιχει- ρήσεις που θα έκαναν τάχα μαζί στα γύρω χωριά. Τη στιγμή εκείνη ακού- στηκε θόρυβος έξω από τη σπηλιά. Ο Μπίμπισης εγύρισε το κεφάλι του να ιδή τι συμβαίνει. Ο Χρήστος Βουλγαράκης εποφελούμενος της ευκαιρίας αυτής τον επυροβόλησε δύο φοράς εις το στήθος και τον εσώριασε νεκρό. Οι χωροφύλακες και οι δασοφύλακες έπιασαν αμέσως επίκαιρες θέσεις και ήρχισαν να πυροβολούν. Το χωριό σηκώθηκε στο ποδάρι, οι Μαραθωνίτες επήραν τα όπλα τους και έτσι οι σύντροφοι του σκοτωμένου ληστάρχου εσκόρπισαν φοβισμένοι. Οι χωροφύλακες εφόρτωσαν τότε το πτώμα του Μπίμπιση σ’ ένα κάρ- ρο και το εκουβάλησαν στας Αθήνας, όπου εξετέθη εις το Πολιτικό Νοσοκομείο, γυμνό επάνω σ’ ένα τραπέζι. Όσοι ήξεραν τον Μπίμπιση επή- γαν και τον ανεγνώρισαν. Ακόμη και ο Δημήτριος Λεβίδης, ο άλλοτε αιχμά- λωτος του Μπίμπιση. Από το νοσοκομείο επέρασε και είδε το πτώμα του ξακουσμένου ληστάρχου όλη η τότε Αθήνα. Διηγούνται, μάλιστα, ότι και η Βασίλισσα Αμαλία ηθέλησε να ιδή ποίος ήταν αυτός ο Μπίμπισης που είχε σχεδιάσει να την αιχμαλωτίση στον Ελαιώνα της Αττικής για να επιτύχη την αμνη- στείαν του. Και επραγματοποίησε την επιθυμία της αυτή...