Οι λήσταρχοι

 ΜΙΚΡΟ ΠΡΕΛΟΥΔΙΟ ΣΕ ΧΡΩΜΑ ΚΟΚΚΙΝΟ  93 Η τόσον αυθάδεια του ληστάρχου, το καταπληκτικόν αυτό θάρρος του είχαν γίνει ζήτημα της ημέρας. Η Αντιπολίτευσις κατέκρινε τη Χωροφυλακή ως δειλή. Η Χωροφυλακή κατέκρινε την Αντιπολίτευσιν ότι συναλλάσσεται με τον λήσταρχο και όλοι μαζί ζητούσαν την κεφαλήν του Μπίμπιση επί πίνακι. Ο Μπίμπισης ενόμισε τότε ότι η ευκαιρία ήταν κατάλληλη να επιτύχη αμνηστεία και ήρχισε σχετικάς διαπραγματεύσεις. Έξαφνα ένας άλλος ληστής, ο Χρήστος Βουλγαράκης, παλαιός σύντροφος του Μπίμπιση, καταδικασμένος εις θάνατο επρότεινε να σκοτώση τον Μπίμπιση, υπό τον όρον να του δώσουν βασιλική χάρι και πέντε χιλιάδας δραχμάς. Η Κυβέρνησις εδέχθην την πρότασιν. Ο ληστής επήρε τότε τρεις χωροφύλακας και δύο δασοφύλακας μετημφιεσμένους σε φουστανελλο- φόρους και επήγαν στον Υμηττό. Αυτά έγιναν τα χαράματα της 15 Νοεμβρίου 1848 . Σε μια χαράδρα του Υμηττού, κάτω από μερικά πεύκα οι έξη άν- δρες είχαν στήσει καρτέρι και περίμεναν να διαβή ο Μπίμπισης. Τη στιγμή εκείνη ένα κοπάδι πρόβατα επέρασε από τη χαράδρα. Ο τσοπά- νος είδε τους έξη μετημφιεσμένους άνδρας και εγνώρισε τον ληστή Βουλγαράκη. «Μπα! Εσύ είσαι, Χρήστο; Εγώ σε ενόμιζα φυλακή» εφώναξε. «Το ’σκασα εδώ και κάμποσες μέρες», είπε ο ληστής. «Απαντήθηκα με τούτα εδώ τα παλληκάρια και κάναμε συντροφιά, να πάρουμε τα βου- νά. Είναι από τα παλληκάρια του Γκριζιώτη. Η εξουσία του Βασιλιά τούς έκαψε τα σπίτια τους. Γίνηκαν λοιπόν κι αυτά κλέφτες. Κοίτα καλά, μην πεις κανενός τίποτα». Ο τσοπάνος παίρνοντας ένα μονοπάτι συνηντήθη σε λίγο με τη συμμο- ρία του Μπίμπιση. «Καπετάνιε» του είπε «έρχεται ο Χρήστος ο Βουλγαράκης με λίγα παλληκάρια, αντάρτες». «Τι λες» του απήντησε ο λήσταρχος «ο Βουλγαράκης είναι στη φυλα- κή και θα τον κόψουνε». «Έφυγε και βγήκε πάλι στο κλαρί με λίγα παλληκάρια του Γκριτζιώτη». Ο Μπίμπισης πήρε τους συντρόφους του και πήγαν ν’ απαντήσουν τον Χρήστο Βουλγαράκη. Μόλις τον είδε από μακρυά, του φώναξε: «Γιατί κρύβεσαι από μένα, ορέ Χρήστο; Αυτά είναι κακά σημάδια...» «Όχι, δεν κρύβουμαι, καπετάνιε, μα ξέρεις πως είμαστε άλλοτε μαλω- μένοι. Όμως αν θέλης γινόμαστε σύντροφοί σου όλοι». «Χρήστο, κάτι μου λέει πως θα με προδώσης» είπε ο Μπίμπισης.