Ο λαβύρινθος των οστών

[ 21 ] μάδες την ταυτότητα του αδελφού μου από τον Πάιπερ και τη Συνέλευση. Τώρα έκρυβα όσα γνώριζα για τον Κιπ. Το γεγονός ότι βασάνιζε την Έμπιστη όταν ήταν μικρή και ότι ενθουσιά­ στηκε όταν τη σημάδεψαν και την έδιωξαν από το σπίτι τους. Ότι είχε προσπαθήσει, ως ενήλικας, να την εντοπίσει και να πληρώσει για να την κλείσουν στα Κρατητήρια, προκειμένου να προστατευτεί ο ίδιος. Πώς γινόταν να μου είναι τόσο άγνωστος, ενώ μπορούσα με τα ακροδάχτυλά μου να αναγνωρίσω κάθε σπόνδυλό του και ήξερα ακριβώς την καμπύλη των ισχύων του όταν ακουμπούσαν τα δικά μου; Στο τέλος όμως, στο σιλό, ο Κιπ είχε επιλέξει να πεθάνει για να με σώσει. Τώρα πια έμοιαζε να είναι το μόνο δώρο που είχα­ με να προσφέρουμε ο ένας στον άλλο: το δώρο του θανάτου μας.