Λάθος μέρος, λάθος στιγμή

G I L L I A N M c A L L I S T E R 12 τη γλωσσική και σημασιολογική ανατροπή του επιχειρήματος περί απαγόρευσης της κυκλοφορίας του έξω πιο σημαντική από τον λόγο που επιβάλλεται. Ανηφορίζει τον δρόμο. Είναι πετσί και κόκαλο, λες και δεν μπορεί ποτέ να πάρει βάρος. Όπως περπατάει, τα γόνατά του σχηματίζουν ζάρες στο τζιν. Έξω η ομίχλη είναι άχρωμη, τα δέντρα και το πεζοδρόμιο μαύρα, ο αέρας έχει υπόλευκο χρώ- μα. Ένας κόσμος στη χρωματική παλέτα του γκρι. Ο δρόμος τους –που βρίσκεται στο τέρμα των οδών Κρόσμπι και Μέρσισαϊντ– δεν έχει φώτα. Ο Κέλι εγκατέστησε έξω από το σπίτι τους μια λάμπα βγαλμένη λες από τα Χρονικά της Νάρνια . Δεν το περίμενε, της έκανε έκπληξη· ήταν από σφυρήλατο σίδερο, πανάκριβη. Δεν έχει ιδέα πώς την πλήρωσε. Ανάβει, όμως, όταν ανιχνεύει κίνηση. Μα… για στάσου. Κάτι τράβηξε την προσοχή του Τοντ. Κοκαλώνει, κοιτάζει λοξά. Η Τζεν ακολουθεί το βλέμμα του κι έπειτα βλέπει κι εκείνη: μια φιγούρα που περπατά βια- στικά κατά μήκος του δρόμου από την άλλη πλευρά. Είναι μεγαλύτερος από τον Τοντ, πολύ μεγαλύτερος. Το καταλα- βαίνει από το σώμα του, τις κινήσεις του. Η Τζεν τα προσέχει αυτά τα πράγματα. Πάντοτε τα πρόσεχε. Γι’ αυτό είναι κα- λή δικηγόρος. Ακουμπά τη ζεστή παλάμη της στο δροσερό τζάμι του πα- ραθύρου. Κάτι πάει στραβά. Κάτι θα συμβεί. Η Τζεν είναι απολύτως σίγουρη, κι ας μην ξέρει τι είναι αυτό που θα συμβεί. Διαισθάνεται τον κίνδυνο όπως όταν βρίσκεται κοντά σε πυρο- τεχνήματα, σε ισόπεδες διαβάσεις και σε γκρεμούς. Οι σκέψεις τριγυρίζουν στο μυαλό της όπως τα κλικ της φωτογραφικής μηχανής, η μία μετά την άλλη. Αφήνει την κούπα στο περβάζι, φωνάζει τον Κέλι και κατε- βαίνει δυο δυο τα σκαλιά. Νιώθει το ριγέ χαλί τραχύ κάτω από