Λάθος μέρος, λάθος στιγμή

Λ Α Θ Ο Σ Μ Ε Ρ Ο Σ , Λ Α Θ Ο Σ Σ Τ Ι Γ Μ Η 11 «Φυσικά» του απαντά. «Σε λιγάκι. Θέλω να βεβαιωθώ ότι θα φτάσει σπίτι ασφαλής». «Θα καταφτάσει από λεπτό σε λεπτό με το κεμπάπ στο χέρι». Ο Κέλι κάνει μια χειρονομία. «Τον περιμένεις για τα πατατάκια;» «Πάψε!» λέει η Τζεν με χαμόγελο. Ο Κέλι τής κλείνει το μάτι και κατευθύνεται προς το κρεβάτι. Η Τζεν περιπλανιέται άσκοπα στο σπίτι. Σκέφτεται μια υπόθεση που έχει στη δουλειά – ένα χωρισμένο ζευγάρι που τσακώνεται, κατά τα φαινόμενα για ένα σετ πορσελάνινα πιά- τα, αλλά στην πραγματικότητα, ως συνήθως, λόγω απιστίας. Δεν έπρεπε να την αναλάβει, έχει ήδη πάνω από τριακόσιες υποθέ- σεις. Όμως η κυρία Βισέαρ κοίταξε στα μάτια την Τζεν σ’ εκεί- νο το πρώτο τους ραντεβού, είπε «Αν αναγκαστώ να του δώσω αυτά τα πιάτα, θα έχω χάσει καθετί που αγαπώ» και η Τζεν δεν κατάφερε να αντισταθεί. Θα έπρεπε να μη νοιάζεται τόσο πολύ… για τα διαζύγια αγνώστων, για τους γείτονες, για τις αναθεματισμένες τις κολοκύθες… αλλά νοιάζεται. Φτιάχνει ένα τσάι και επιστρέφει στο παράθυρο για να συ- νεχίσει το καρτέρι. Θα περιμένει όσο χρειαστεί. Και οι δύο φάσεις της μητρότητας –τα πρώτα χρόνια και τα χρόνια της ενηλικίωσης– χαρακτηρίζονται από έλλειψη ύπνου, αν και για διαφορετικούς λόγους. Αγόρασαν το σπίτι εξαιτίας αυτού του παραθύρου που βρίσκε- ται ακριβώς στο κέντρο του τριώροφου. «Θα αγναντεύουμε λες και είμαστε βασιλιάδες» είχε πει η Τζεν, και ο Κέλι γέλασε τότε. Την έχει απορροφήσει η ομίχλη του Οκτωβρίου, όταν βλέπει επιτέλους τον Τοντ απέξω, στον δρόμο. Εμφανίζεται τη στιγμή που αρχίζει η χειμερινή ώρα και το κινητό της αλλάζει από 01.59 σε 01.00. Συγκρατεί το χαμόγελό της · χάρη στην αλλαγή της ώρας πέτυχε σκόπιμα να μην αργήσει. Έτσι είναι ο Τοντ, θεωρεί