Λάθος μέρος, λάθος στιγμή

Ημέρα μηδέν, λίγο μετά τα μεσάνυχτα Η Τζεν είναι χαρούμενη γιατί απόψε τα ρολόγια θα γυρίσουν μία ώρα πίσω. Επί μία ώρα επιπλέον θα προσποιείται ότι δεν περιμένει τον γιο της. Τώρα που πέρασαν τα μεσάνυχτα είναι και επισήμως πια 30 Οκτωβρίου. Σχεδόν έφτασε το Χάλοουιν. Η Τζεν υπενθυμίζει στον εαυτό της ότι ο Τοντ είναι δεκαοκτώ, το μωρό του Σεπτέμ- βρη είναι πια ενήλικας. Μπορεί να κάνει ό,τι θέλει . Πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της βραδιάς σκαλίζοντας άγαρ- μπα μια κολοκύθα. Τώρα τη βάζει στο περβάζι του μεγάλου παραθύρου, που βλέπει στο δρομάκι της εισόδου, και τη φωτί- ζει. Τη σκάλισε για τον ίδιο λόγο που κάνει τα περισσότερα πράγματα στη ζωή της, επειδή ένιωσε ότι αυτό έπρεπε να κάνει· κι όμως, είναι στ’ αλήθεια αρκετά όμορφη, μ’ έναν δικό της, ακαθόριστο τρόπο. Ακούει τα βήματα του άντρα της στο πλατύσκαλο από πάνω της και γυρίζει να κοιτάξει. Δεν συνηθίζει να μένει ξύπνιος, αυτός είναι ο πετεινός κι αυτή το νυχτοπούλι. Βγαίνει από την κρεβατοκάμαρά τους στον τελευταίο όροφο. Τα μαλλιά του είναι ανάκατα, το χρώμα τους δείχνει σκούρο μπλε μες στο σκοτάδι. Δεν έχει πάνω του ούτε ένα ρούχο, μόνο ένα μικρό, παιχνιδιάρικο χαμόγελο που της σκάει με την άκρη των χειλιών του.