Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα: Η καπετάνισσα της Ελληνικής Επανάστασης

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΧΑΤΖΗΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ 38 Βασιλείου. 40 Παράλληλα, τα νησιά «εχρησίμευσαν ως άσυλον εις φυγάδας τής τε Πελοποννήσου και άλλων απωτέρων μερών, λάθρα βιούντας και απολαμβάνο- ντας αληθούς τινος ανεξαρτησίας» 41 . Ειδικότερα, μετά την άλωση της Ερμιονίδας και του Ναυπλίου (1715) σημειώθηκαν μετακινήσεις –κυρίως φυγάδων που εί- χαν ταχθεί με το μέρος των Ενετών– από την περιοχή της Αργολίδας προς τις Σπέτσες και την Ύδρα. Για πα- ράδειγμα, επώνυμα, σπουδαίων αργότερα, σπετσιώ- τικων οικογενειών προέρχονται από το Κρανίδι, την Ερμιονίδα κ.λπ ., όπως των Αναργυραίων, των Ορλάν- δων, των Κυριακών, των Ανδρούτσων κ.ά. 42 Επιπλέον, ιδιαίτερα στη διάρκεια του 18ου αιώνα, 43 αλλά και νωρίτερα, πληθυσμοί από τον ηπειρωτικό χώρο (π.χ. Μονεμβασιά, Μάνη), ακόμα και από το Ιό- νιο (Ζάκυνθος, Πάργα), 44 άρχισαν να εγκαθίστανται στο νησί, ασχολούμενοι αρχικά με τη γεωργία, αλλά στη συνέχεια στράφηκαν στο θαλάσσιο εμπόριο και στη ναυτιλία. 45 Πιο συγκεκριμένα, οι Σπέτσες ήταν αναμφίβολα ένας σημαντικός πόλος έλξης, λόγω της ακμής που γνώρισε η νήσος στα τέλη του 18ου και κυρίως στις αρχές του 19ου αιώνα. Η πλούσια, μολο- νότι επικίνδυνη, οικονομική-εμπορική δραστηριότητα των Σπετσιωτών στη θάλασσα (λ.χ. μεταφορά εμπο- ρευμάτων στη διάρκεια των Ναπολεόντειων Πολέμων, παραβιάζοντας τους εμπορικούς αποκλεισμούς-εμπάρ-