Λάδι σε καμβά

ΛΑΔΙ ΣΕ ΚΑΜΒΑ 19 ριμία και την τέχνη του, που έκανε έναν Γάλλο τεχνοκρί- τη να τον κατατάξει ανάμεσα στους κορυφαίους της Ευ- ρώπης στο σχέδιο. Μιλούσαμε τις προάλλες στο τηλέφω- νο, με συγχάρηκε για το ταλέντο σου και είπε πως σε περιμένει, αν θες, να πας να μείνεις μαζί τους. Έχει γιο στην ηλικία σου που σπουδάζει Μαθηματικά στην Πάτρα, θα κάνετε καλή παρέα. Και η κόρη του, που πρέπει να είναι δυο χρόνια πιο μεγάλη, πάει στη Γαλλική Φιλολογία. Θα περάσεις φίνα, θα έχεις την ευκαιρία να μιλήσεις μαζί του για ζωγραφική, να μάθεις πράγματα. Και θα κάνεις και τα μπάνια σου!» Ο πατέρας μου είχε πάψει να επισκέπτεται το νησί εδώ και πάρα πολλά χρόνια, επειδή η οικογενειακή του περι- ουσία είχε εξανεμιστεί τελείως ύστερα από τον πρώιμο θάνατο των γονιών του και μετά τον γάμο του έμεινε για πάντα στην Αθήνα. Μόνο κάποια καλοκαίρια, παλιότερα, τα είχαν περάσει με τη μητέρα μου στο Λιβάδι, στο σπίτι του Καραλή. Όλες εκείνες τις φορές εμένα με είχαν στείλει στην κατασκήνωση. Έτσι, το Λιβάδι μού ήταν τόσο άγνω- στο όσο και το αυστριακό Τιρόλο. Ήταν φανερό πως ήθελε η μοίρα να πάω για διακοπές σ’ αυτό το νησί ‒ κυρίως για να γνωρίσω από κοντά έναν ζωγράφο που οι γονείς μου (και εκείνος ο Γάλλος τεχνο- κριτικός) τον θεωρούσαν σπουδαίο.