Κ. Π. Καβάφης: Τα ποιήματα

26 | μ’ ἅρμα ὁλόχρυσο καὶ ταχυτάτους ἵππους, σὲ ξακουστὸν ἀγῶνα τὸ βραβεῖον. Ἔτσι σὰν ποὺ τελείωσεν ὁ Φοῖβος τὴν ἐντολή του, κάλεσε τοὺς δυὸ ἀδελφοὺς τὸν Ὕπνο καὶ τὸν Θάνατο, προστάζοντάς τους νὰ πᾶν τὸ σῶμα στὴν Λυκία, τὸν πλούσιο τόπο. Καὶ κατὰ ἐκεῖ τὸν πλούσιο τόπο, τὴν Λυκία τοῦτοι ὁδοιπόρησαν οἱ δυὸ ἀδελφοὶ Ὕπνος καὶ Θάνατος, κι ὅταν πιὰ ἔφθασαν στὴν πόρτα τοῦ βασιλικοῦ σπιτιοῦ παρέδοσαν τὸ δοξασμένο σῶμα, καὶ γύρισαν στὲς ἄλλες τοὺς φροντίδες καὶ δουλειές. Κι ὡς τό ’λαβαν αὐτοῦ, στὸ σπίτι, ἀρχίνησε μὲ συνοδεῖες, καὶ τιμές, καὶ θρήνους, καὶ μ’ ἄφθονες σπονδὲς ἀπὸ ἱεροὺς κρατῆρας, καὶ μ’ ὅλα τὰ πρεπὰ ἡ θλιβερὴ ταφή· κ’ ἔπειτα ἔμπειροι, τῆς πολιτείας ἐργάται, καὶ φημισμένοι δουλευταὶ τῆς πέτρας, ἤλθανε κ’ ἔκαμαν τὸ μνῆμα καὶ τὴν στήλη.