Κ. Π. Καβάφης: Τα ποιήματα

24 | Δέησις Ἡ θάλασσα στὰ βάθη της πῆρ’ ἕναν ναύτη.— Ἡ μάνα του, ἀνήξερη, πηαίνει κι ἀνάφτει στὴν Παναγία μπροστὰ ἕνα ὑψηλὸ κερὶ γιὰ νὰ ἐπιστρέψει γρήγορα καὶ νά ’ν’ καλοὶ καιροὶ — καὶ ὅλο πρὸς τὸν ἄνεμο στήνει τ’ αὐτί. Ἀλλὰ ἐνῶ προσεύχεται καὶ δέεται αὐτή, ἡ εἰκὼν ἀκούει, σοβαρὴ καὶ λυπημένη, ξεύροντας πὼς δὲν θά ’λθει πιὰ ὁ υἱὸς ποὺ περιμένει.