Κ. Π. Καβάφης: Τα ποιήματα

| 21 Τείχη Χωρὶς περίσκεψιν, χωρὶς λύπην, χωρὶς αἰδὼ μεγάλα κ’ ὑψηλὰ τριγύρω μου ἔκτισαν τείχη. Καὶ κάθομαι καὶ ἀπελπίζομαι τώρα ἐδῶ. Ἄλλο δὲν σκέπτομαι: τὸν νοῦν μου τρώγει αὐτὴ ἡ τύχη· διότι πράγματα πολλὰ ἔξω νὰ κάμω εἶχον. Ἆ ὅταν ἔκτιζαν τὰ τείχη πῶς νὰ μὴν προσέξω. Ἀλλὰ δὲν ἄκουσα ποτὲ κρότον κτιστῶν ἢ ἦχον. Ἀνεπαισθήτως μ’ ἔκλεισαν ἀπὸ τὸν κόσμον ἔξω.