Η κυρία Νταλογούεϊ

[ 14 ] την οποία η Κλαρίσα Νταλογουέι, µε την ιδιότητα της παλιάς φίλης, µπορούσε να καταλάβει επαρκώς χωρίς να του ζητά να την προσδιορίσει. Α, βέβαια, καταλαβαίνει · τι ταλαιπωρία · κατακλύστηκεαπόσυναισθήµατααδελφικάκαι ταυτοχρόνως ένιωθε περίεργα για το καπέλο της. Δεν ήταν το κατάλληλο καπέλο για τόσο νωρίς το πρωί, αυτό έφταιγε; Γιατί ο Χιου την έκανε πάντοτε να αισθάνεται, όπως ήρθε προς το µέρος της φουριόζος, σηκώνοντας το καπέλο του κάπως εξεζητηµένα και διαβεβαιώνοντάς την ότι µοιάζει µε δεκαοκτάχρονο κο- ρίτσι, και βέβαια θα έρθει στη δεξίωσή της απόψε, η Ίβλιν ήταν κατηγορηµατική, µόνο που µπορεί ν’αργήσει λίγο γιατί πρέπει να συνοδεύσει έναν αξιωµατούχο στη δεξίωση των Ανακτόρων – ένιωθε πάντα κάπως ανεπαρκής δίπλα στον Χιου · σαν µαθήτρια · αλλά ένιωθε συνδεδεµένη µαζί του, για- τί τον ήξερε τόσα χρόνια, αλλά και γιατί πράγµατι θεωρούσε ότι ήταν καλός τύπος, µε τον τρόπο του, παρόλο που τον Ρί- τσαρντ τον εξόργιζε, όσο για τον Πίτερ Γουόλς, ποτέ µέχρι σήµερα δεν τη συγχώρεσε που τον συµπαθούσε. Ήρθαν στο µυαλό της η µια σκηνή µετά την άλλη στο Μπόρτον – οΠίτερ έξαλλος · ο Χιου δεν τον έφτανε στο µικρό του νυχάκι, φυσικά, από καµία άποψη, παρ’ όλα αυτά δεν ήταν πανηλίθιος, όπως υποστήριζε ο Πίτερ · δεν ήταν ελα- φρόµυαλος. Όταν η ηλικιωµένη µητέρα του θέλησε να σταµατήσει το κυνήγι ή του ζητούσε να την πάει στο Μπαθ, αυτός το έκανε χωρίς αντίρρηση · δεν είχε ίχνος εγωισµού,