Η κυρία Νταλογούεϊ

[ 26 ] άφηνε να κυλήσει πάνω της και να νικήσει αυτή την έχθρα, αυτό το τέρας, να τα νικήσει όλα · και τη σήκωνε ψηλά, ακόµα πιοψηλά, όταν –ωχ! ακούστηκε µια πιστολιά έξωστο δρόµο! «Θεέ µου, αυτά τα αυτοκίνητα» είπε η δεσποινίς Πιµ και πήγε στη βιτρίνα να κοιτάξει και γύρισε, χαµογελώντας απο- λογητικά, µε τα χέρια της γεµάτα µοσχοµπίζελα, σαν να ήταν όλα εκείνα τααυτοκίνητα, εκείνα ταλάστιχα τωναυτοκινήτων, δικό της λάθος. Η βίαιη έκρηξη που έκανε την κυρία Νταλογουέι να αναπη- δήσει και τη δεσποινίδα Πιµ να πάει στη βιτρίνα και να ζητή- σει συγγνώµη προήλθε από ένα αυτοκίνητο που είχε σταµα- τήσει δίπλα στο πεζοδρόµιο, ακριβώς απέναντι απ’τη βιτρί- να του Μάλµπερις. Φυσικά οι περαστικοί σταµάτησαν να κοιτάξουν και µόλις που πρόλαβαν να δουν το πρόσωπο κάποιου ανθρώπου εξαιρετικά σπουδαίου µε φόντο την γκρίζα ταπετσαρία, προτού τραβήξει ένα ανδρικό χέρι το κουρτινάκι, και µετά το µόνο που φαινόταν ήταν ένα τετρα- γωνάκι γκριζωπό. Ωστόσοφήµες κυκλοφόρησαν µονοµιάς από τα µισά της οδού Μποντ ως την οδό Όξφορντ από τη µια πλευρά και ως το αρωµατοπωλείοΆτκινσονς από την άλλη, πέρασαν αόρα- τες, αθόρυβες, σανσύννεφα, γοργές, σανπέπλοπάνωαπ’τους λόφους, κι έπεσαν µε την ξαφνικήσοβαρότητακαι την ηρεµία σύννεφου πάνω στα πρόσωπα που πριν από ένα λεπτό ήταν