Η κυρία Νταλογούεϊ

[ 21 ] λαίδηΜπέξµπερο, αργή κι αρχοντική · αρκετάψηλή και γερο- δεµένη · θα ενδιαφερόταν για την πολιτική σαν άντρας · µε σπίτι στην εξοχή · πολύαξιοπρεπής, πολύ ειλικρινής. Αντίθετα, τώρα ήταν λεπτή σαν οδοντογλυφίδα · είχε ένα γελοίο προ- σωπάκι µε µύτη σαν ράµφος πουλιού. Ότι κρατιόταν καλά ήταν αλήθεια · και είχε ωραία χέρια και πόδια · και ντυνόταν καλά, δεδοµένου µάλιστα ότι ξόδευε λίγα. Αλλά συχνά πια αυτότοκορµί (σταµάτησε νακοιτάξει ένανολλανδικόπίνακα), το κορµί της µε όλες του τις δυνατότητες, φαινόταν να µην είναι τίποτε – τίποτε απολύτως. Είχε την παράξενη εντύπωση πως ήταν αόρατη · αθέατη · άγνωστη · δεν θα υπήρχε άλλος γάµος, δεν θα έκανε άλλα παιδιά, υπήρχε µόνο αυτή η εντυ- πωσιακή κι αρκετά σοβαρή πορεία µε τους υπόλοιπους αν- θρώπους, ανηφόριζαν την οδό Μποντ, κι αυτή ήταν η κυρία Νταλογουέι · ούτε καν η Κλαρίσα πια · αυτή ήταν η κυρία Ρί- τσαρντ Νταλογουέι. Τη µάγευε η οδός Μποντ · η οδός Μποντ νωρίς το πρωί αυτή την εποχή · µε τις σηµαίες της που ανέµιζαν · τα κατα- στήµατά της · χωρίς κάτι εντυπωσιακό · τίποτε λαµπερό · ένα τόπι τουίντ ύφασµα στο µαγαζί απ’όπου ο πατέρας της αγό- ραζε τα κοστούµια του επί πενήντα χρόνια · λίγα µαργαριτά- ρια · σολοµός στον πάγο. «Αυτό είν’όλο» είπε κοιτάζοντας τοµαγαζί τουψαρά. «Αυ- τό είν’ όλο» επανέλαβε, σταµατώντας για ένα λεπτό στη βι- τρίνα ενός καταστήµατος µε γάντια, όπου πριν από τον Πό-