Κυνηγοί κεφαλών

9 1 Υποψήφιος Ο υποψήφιος ήταν τρομοκρατημένος. Ψώνιζε ρούχα από το Gunnar Øye: γκρι κοστούμι Erme­ negildo Zegna, χειροποίητο πουκάμισο Borelli και βυσσινί γραβάτα με μοτίβα σπερματοζωάρια. Cerrutti 1881, νομίζω. Για τα παπούτσια ήμουν σίγουρος: χειροποίητα Ferragamo. Είχα κι εγώ κάποτε ένα ζευγάρι. Τα χαρτιά που είχα μπροστά μου έδειχναν ότι ο υποψή­ φιος μας είχε έρθει εξοπλισμένος με εξαιρετικά διαπιστευτή­ ρια από το ΝΗΗ –τη Σχολή Οικονομικών και Διοίκησης Επι­ χειρήσεων του Μπέργκεν–, μία θητεία στο κοινοβούλιο με το Συντηρητικό Κόμμα και μια τετράχρονη ιστορία επιτυχίας ως διευθύνων σύμβουλος μιας μετρίου μεγέθους κατασκευα­ στικής εταιρείας. Παρ’ όλα αυτά, ο Τζερεμίας Λάντερ ήταν τρομοκρατημέ­ νος. Το πάνω χείλος του γυάλιζε από τον ιδρώτα. Σήκωσε το ποτήρι με το νερό που η γραμματέας μου είχε αφήσει στο χαμηλό τραπεζάκι ανάμεσά μας. «Θα ήθελα…» του είπα με ένα χαμόγελο. Όχι με το ανοι­ χτό, ανεπιφύλακτο χαμόγελο που καλεί έναν εντελώς άγνω­ στο να περάσει μέσα να μην κρυώνει, τίποτε τόσο επιφα­ νειακό. Με το ευγενικό, χλιαρό χαμόγελο που, σύμφωνα με το έντυπο οδηγιών, υποδηλώνει επαγγελματισμό, αντικειμε