Κυνηγοί κεφαλών

Κ Υ Ν Η Γ Ο Ι Κ Ε Φ Α Λ Ω Ν 19 «Θέλω να ακούσεις πρώτα ό,τι έχουν να σου πουν και μετά να παραθέσεις ευγενικά τους λόγους για τους οποίους δεν ενδιαφέρεσαι πλέον, εξηγώντας τους ότι δεν είναι αυτή η πρόκληση που αναζητούσες και να τους ευχηθείς ολόψυχα καλή επιτυχία». Ο Τζερεμίας Λάντερ έγειρε ελαφρά το κεφάλι. «Αν υπα­ ναχωρήσω με τέτοιον τρόπο, δεν θα φανώ επιπόλαιος;» «Θα φανείς φιλόδοξος» είπα. «Θα δουν κάποιον που γνω­ ρίζει καλά την αξία του. Ένα άτομο εκλεκτικό που οι ικανό­ τητές του είναι ιδιαίτερες. Και αυτό θα είναι η αφετηρία γι’ αυτό που αποκαλούμε…» Κούνησα ανάλαφρα το χέρι μου. Χαμογέλασε. «Φήμη;» «Φήμη. Είμαστε σύμφωνοι;» «Μέσα σε δύο χρόνια;» «Σου το εγγυώμαι». «Και πώς μπορείτε να μου το εγγυηθείτε;» Σημείωσα: Ξαναπερνάει εύκολα στην επίθεση . «Επειδή σκοπεύω να σε προτείνω για μία από τις σημα­ ντικές θέσεις που ανέφερα». «Και λοιπόν; Τις αποφάσεις δεν τις παίρνετε εσείς». Μισοέκλεισα τα μάτια μου παίρνοντας το ύφος που η Ντιάνα, η γυναίκα μου, λέει ότι της θυμίζει νωθρό λιοντάρι, χορτασμένο κύριο και αφέντη. Μου άρεσε η μεταφορά. «Η δική μου πρόταση και η απόφαση του πελάτη είναι ένα και το αυτό, Λάντερ». «Τι εννοείτε;» «Με την ίδια λογική που εσύ δεν θα ξανακάνεις αίτηση για θέση που δεν πρόκειται να πάρεις, εγώ δεν έχω κάνει ποτέ σύσταση που να μην αποδέχτηκε ο πελάτης». «Αλήθεια; Ποτέ;»