Κυνηγοί κεφαλών

Κ Υ Ν Η Γ Ο Ι Κ Ε Φ Α Λ Ω Ν 17 κειται να πάρεις τη θέση των ονείρων σου. Ότι, από πλευράς καριέρας, θα μείνεις και πάλι στη διαθεσιμότητα για φέτος. Όπως και πέρυσι…» Τινάχτηκε. Είχα χτυπήσει κέντρο. Φυσικά. Τι άλλο; Είχε να κάνει με τον Ρόγκερ Μπρόουν, εμένα δηλαδή, το πιο λα­ μπρό αστέρι στο στερέωμα της στρατολόγησης στελεχών αυ­ τή τη στιγμή. «Πε… πέρυσι;» «Έτσι δεν είναι; Ζήτησες τη θέση του διευθυντή της Ντέν­ ζα. Μαγιονέζες και πατέ συκωτιού, εσύ δεν ήσουν;» «Είχα την εντύπωση ότι αυτά τα πράγματα είναι εμπι­ στευτικά» είπε μειλίχια ο Τζερεμίας Λάντερ. «Και είναι. Όμως εμένα δουλειά μου είναι η πλήρης χαρ­ τογράφηση των διαθέσιμων πόρων μας. Και αυτό ακριβώς κάνω. Χρησιμοποιώντας όλες τις μεθόδους που έχω στη διά­ θεσή μου. Είναι ανοησία να ζητάει κανείς θέσεις που δεν πρόκειται να πάρει, ειδικά κάποιος σαν κι εσένα, Λάντερ». «Σαν κι εμένα;» «Τα προσόντα σου, τα επαγγελματικά επιτεύγματα, τα τεστ, αλλά και η προσωπική μου εντύπωση, όλα μου λένε πως έχεις αυτό το κάτι που χρειάζεται. Το μόνο που σου λείπει είναι η φήμη. Και ο ακρογωνιαίος λίθος για να χτίσεις μια καλή φήμη είναι η εκλεκτικότητα. Χτυπώντας θέσεις αποδώ κι αποκεί δυναμιτίζεις την εκλεκτικότητα. Είσαι ένα ανώτερο στέλεχος που δεν αναζητάει απλώς προκλήσεις, αλλά την πρόκληση. Την τέλεια θέση. Και αυτή θα σου προσφερθεί. Σε ασημένιο πιάτο». «Αλήθεια;» είπε επιχειρώντας ξανά το ατρόμητο, αμυδρά ειρωνικό χαμόγελο. Δεν λειτουργούσε πια. «Θα σε ήθελα στο στρατόπεδό μας. Μην ξανακάνεις αίτη